vrijdag 25 mei 2012

Tribunaal veroordeelt B&W: college drijfnat

Een maand geleden was de 'vuilnisbakkenkwestie' nog spannend. Ik mocht voor het 'tribunaal' verschijnen, dat in gangbare termen Klachtencommissie gemeente Castricum heet. Ik stond in mijn uppie voor een hooggeleerd juridisch gezelschap, dat een oordeel moest gaan vellen.
Op 26 maart j.l. meldde ik mijn verhaal op deze blog al onder de noemer Castricum Tribunaal, gevolgd door mijn artikel Tribunaal aan het werk van 27 maart 2012. Hieruit bleek dat mijn tegenpartij met liefst vier man sterk was komen opdagen. Vermoedelijk bedoeld als een teken van manpower, door mij toen al beschouwd als een signaal van grote zwakte. Vier tegen één. Burgemeester, onderhavig wethoudertje en twee hotemetoten uit het gemeentelijk vuilnisbakkenwereldje sloegen de handen ineen. Zij zouden dat moeilijke mannetje, dat dwarsliggertje wel klein krijgen ...



Onmiddellijk toen de 'kwestie' zich voordeed, heb ik de dienstdoende ambtenaar (ik noemde zijn werk prutswerk) gegarandeerd dat hij én zijn gemeente drijfnat zouden gaan. Ik adviseerde hem zelfs nieuwe handdoeken met het gemeentewapen te gaan bestellen.
Zeker weten doe je iets nooit (net de opportunistische voetbalwereld: zeg nooit nooit!), maar ik was wel overtuigd van mijn eigen opvatting, die niet op juridische kennis of inzicht in procedures was gestoeld, maar wel degelijk op gezond verstand, common sense, zoals sommige eilandbewoners zeggen.

Precies een jaar na het anders (in mijn ogen illegaal) uitvoeren van het definitieve B&W-besluit van 24 mei 2011 ontvang ik een dik gevulde enveloppe van de gemeente Castricum. Liefst tien kantjes tekst, waarvan de eerste twee de belangrijkste zijn, namelijk het standpunt van college van burgemeester en wethouders.
En de conclusie mag zijn: het college B&W Castricum is drijfnat!!!

B&W schrijven met ondertekening in zwart (burgemeester Mans) en blauw (de secretaris):

'De klachtencommissie adviseert ons uw beide klachten ontvankelijk en gegrond te verklaren en op korte termijn de strijdigheid op te heffen tussen ons besluit inzake de aanwijzing van clusterplaatsen op de Hogeweg en de feitelijke uitvoering hiervan.
Wij kunnen ons vinden in dit advies en hebben daarom overeenkomstig het advies van de klachtencommissie van 26 april 2012 besloten.' 

Zo nat als een natte dweil, conform de status van hh bestuurders!!!

De teksten bevatten meerdere 'knievallen', waarvan je het vrijwel niet mogelijk houdt dat je die als kleine en eenvoudige burger van de verantwoordelijke personages afgedwongen kunt krijgen. Ik ga shoppen uit de tien A-viertjes:
 ... De commissie vindt dit onzorgvuldig ... Wij bieden u hiervoor onze excuses aan ... U mocht verwachten dat de wethouder in gesprek met u toegaf dat er door ons college fouten zijn gemaakt ... Dit is helaas niet gebeurd, dit betreuren wij ... Op basis van het vertrouwen dat burgers in het gemeentebestuur mogen hebben, mag verwacht worden dat het college zijn besluiten uitvoert op de wijze waarop deze zijn vastgesteld ... stelt de commissie vast dat het college bij de aanleg van de clusterplaatsen aan de Hogeweg niet heeft gehandeld conform het definitieve Besluit van 24 mei 2011 ... Hier heeft het college ten onrechte geen uitvoering gegeven aan het op democratische gronden tot stand gekomen aanwijzingsbesluit clusterplaatsen ... De commissie acht het niet zorgvuldig ... Deze handelwijze getuigt naar de mening van de commissie evenmin van zorgvuldigheid ...   Wel is voor de commissie voldoende komen vast te staan dat klager (Samuel dus) tijdens het gesprek met de wethouder geen erkenning heeft gekregen voor zijn klacht c.q. melding dat de handelwijze van het college lijnrecht staat tegenover het besluit ... Klager mocht verwachten dat de wethouder in het gesprek toegaf dat er door het college fouten waren gemaakt ... zijn de verhoudingen tussen partijen onnodig op de spits gedreven ... Dit laatste is toe te rekenen aan het college ... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik zou bijna zeggen: zo zouden we nog úren kunnen doorgaan. Dat doe ik niet, dit is méér dan voldoende. Je zult maar Meijer heten, of Mans. Met Meijer Meer Mans of Met Mans Meer Meijer??? Voor mij doet geen van beiden opgeld. Als ik Commissaris der Koningin was, wist ik het wel. Dat ben ik niet, dat kan ik niet, dat zou ik ook nooit willen. En plaatsnemen in de gemeenteraad. Ikke? Voor geen goud! Er zou in mijn aanwezigheid geen enkele bestuurder een lang leven beschoren zijn. Politiek? Ik noem het vuil spel.



Nu nog afwachten wat dit wijze college van B&W gaat doen. Het trekt het definitieve besluit van 24 mei 2011 betreffende clusterplaatsen LI 17 t/m LI21 in, en stuurt de bewoners binnenkort een nieuw ontwerpbesluit (!) met de mogelijkheid om zienswijzen in te dienen (!). Daarna worden de clusterplaatsen aangelegd conform het definitieve besluit dat het college dan gaat nemen.
Als die kl... clusterplaats nu maar niet tóch bij mij voor de deur komt, want dan kan het clustergekl..t met de wethouder opnieuw beginnen. Volgens procedureregels tot aan de Raad van State aan toe.

maandag 21 mei 2012

Eigenwijs, hoe bedoelt u?

Ik houd van mensen met een eigen mening, zelfs of misschien wel juist als ze tegendraads zijn. Aan meelopers heb ik een broertje dood (net als aan machthebbers). Mensen die zo maar wat zeggen, spreken mij niet aan. Een mening, standpunt of overtuiging moet een gemotiveerde voedingsbodem hebben. Ongefundeerd iets uitkramen of een ‘loze’ kreet blaten, zo’n houding kan mijn waardering niet wegdragen. Meedoen om erbij te horen? Ach gut …

Gisteren trof ik weer zo’n wijsneus, op een verjaardag. Meestal kom ik die vogels op verjaardagen of andere feesten en partijen tegen. Ik zoek mijn pappenheimers immers in het privévlak niet op. Bij mij thuis hoef ik ze niet tegen te komen, bij hun thuis niet op te zoeken. Ik word nooit goed van die betweters met geldingsdrang. Gisteren ook niet. Bah, wat een druiloor.
Mijn vriendin gaat – anders dan ik - veel verstandiger met de soort om. Zij laat hun geluid het ene oor in, het andere uit gaan. Zij stoort zich er volstrekt niet aan. Mij lijkt het heerlijk als je dat kunt. Dat geeft een hoop innerlijke rust. Ik kan dat echter niet. Lulkoek vind ik lulkoek, dat laat ik merken, al weet ik niet precies waarom. Ik ga daar – heel onverstandig, aldus mijn vriendin – tegenin. De aard van het beestje, een eigenwijs diertje?
Gisteren was ik met iemand in gesprek. Sterker nog, met de vrouw van de ‘wijsneus’. Als je hem ziet, besef je al dat de wereld van hem is. Daar heb ik een achtste zintuig voor. Niet zo moeilijk, want hij straalt het onomstotelijk uit. ‘Air’ noem ik zo’n aura, altijd alles beter weten, ook tegen beter weten in. Irritant. Ik ging en ga dan ook niet (meer) met dit soort mensen in discussie (alhoewel). Het irritante is echter dat zij jou wél opzoeken. Waarom weet ik ook niet …

Met zijn vrouw had ik het over aspecten die zich in de maatschappij voordoen. Wanbestuur bij een woningbouwvereniging, Franse presidentsverkiezingen, de kwaliteit van de postbezorging in ons land. “De bestuursvoorzitter van Vestia zit terecht in de gevangenis”, oordeelde de vrouw. Ik deelde haar opvatting. Elkeen die zichzelf ten koste van anderen gruwelijk verrijkt, behoort ook naar mijn mening in het cachot. “Niks hoor”, interrumpeerde haar man ongevraagd, “hij is gewoon vrij man”. De toonzetting duidde erop dat gade het met eega niet eens was. Het bleef bij de tegenspraak, niks meer, niks minder.
“De nieuwe Franse president heeft zijn salaris fors verlaagd, met tweederde”, vervolgde de vrouw haar maatschappelijke interesses. Het ging haar niet om de precieze mate, maar om het gebaar van de nieuwbakken Franse leider. “Nee hoor, met éénderde!”. Ik hoef niet te zeggen wie de reactie luid poneerde.
Hoe wij op het thema kwamen, weet ik niet meer. Ik produceerde de stelling: “Nee, de postservice door de brievenbus gaat er niet op vooruit. Post.nl gaat nu over op bezorging op dinsdag, donderdag en zaterdag”. Mijn vrouwelijke gesprekspartner hoorde het niet goed. “Geen post meer op zaterdag?”. Ik legde nogmaals uit: “Ja, wel op zaterdag, maar niet meer op maandag”. Haar man mengde zich weer. “Jawel hoor, ík krijg op maandag wél post in de bus” … Wat ik ook zei, híj had gelijk. Dat het over maatschappelijke misstanden of teruglopende dienstverlening ging, ontging hem volledig. “Wat ben jij toch eigenwijs”, floepte zijn vrouw ook voor mij en anderen verstaanbaar eruit. “Ik eigenwijs? Híj niet zeker!”. “???”. Ik vroeg mij af welke eigenwijsheid ik had vertoond, slechts beleidsvoering uit de school klappend van het bedrijf waar ik tot voor kort werkte. Op de website las ik dat post.nl-beleid nog eens over. Op maandag bezorgen wij nog steeds post, meldt de berichtgeving (volgens mij schijninfo, voor de politieke bühne), aangevuld met het uitgangspunt dat bezorging zich uiteindelijk op dinsdag, donderdag en zaterdag richt …
“Toch zijn wij voor de tweede keer achtereen landskampioen!”, kon ik - eigenwijs als ik ben - niet nalaten de beterwetende ‘Amsterdammer’ toe te werpen. Een joviale gelukwens kon er, net als vorig jaar, niet af. Hij is stevig anti 020. De voedingsbodem voor mijn plots uitdagende opmerking bestond uit de verjaardag van een jaar eerder, toen mijn favoriete roodwit uit Mokum op de laatste competitiedag landskampioen werd. “Dit is de eerste titel uit een reeks die zich vijf keer achtereen kan herhalen”, stelde ik opportuun, arrogant en eigenwijs vast, als koekje van eigen deeg voor de wijsneus, die ook toen vrijwel alles beter wist (en niet als een echte Amsterdammer joviaal erkennen dat er maar één in roodwit de beste is!). Nu vroeg hij terstond, beetje binnensmonds: “Wie is voor de tweede keer kampioen? …”. Ik wist zeker dat hij mijn juichende uitlating niet kon verteren. “Blauw Wit”. Ik keek hem niet meer aan, staakte de conversatie met zijn echtgenote, zodat hij in het verdere verloop van de competitie zou zwijgen.

Op welke bruiloft of partij ook hoop ik (ook) hem niet meer tegen te komen …

donderdag 10 mei 2012

Naar het theater van de natuur: de Floriade

Het is donderdag 10 mei 2012, het 95-ste geboortejaar van mijn vader. Hij overleed vijf jaar geleden, bijna negentig jaar oud. Ik besluit mijzelf te trakteren op een uitje via het spoor, ook al druilt het van de regen. Via Skype reikte goede vriendin Betty uit Huizen (NH) mij dit lumineuze idee aan: naar de 6e Floriade in Venlo.


... Ja, ja, eerste klas ...

... naar Noord-Limburg ...
Mijn NS-keuzedagkaartje dreigt te verlopen, dat zou ik zonde vinden. Op de radio luister ik naar het weerbericht: donder, bliksem, hagel en regenbuien. Vooral in het zuidoosten van ons land. Wel 25 graden, een stuk warmer dan aan de kust. Doen of niet doen? De twijfel houdt mij even in zijn greep. "Kijk maar even op de weerradar", zegt Erna. Dat doe ik nooit, ik besluit gewoon te gaan. Omdat ik lopend naar station Heiloo ga, mag ik mijzelf tussen de rails verwennen. Voor de bijna drie uur durende treinreis kies ik een eersteklas verblijf. Mp3 mee, boek mee, geen gezeur om mij heen, stilte-coupé of geen stilte-coupé. Nog nooit in de eerste klas gereisd, echt niet, en nu op mijn oude(re) dag toch eens ervaren hoe dat bevalt …
Van 5 april t/m 7 oktober 2012: 6e Floriade (66 ha)
Wereldtuinbouwexpo met meer dan honderd deelnemers
Over de honderd tuinen en paviljoens met unieke bloemen en planten van over de hele wereld
Eens in de tien jaar
VILLA FLORA, 'groenste kantoor van Nederland'




... Ander keertje ...


... Met de shuttle-bus gearriveerd ... 

... Voorspelling: hagel en regenbuien ...

... Mooi (weer) niet ...
... Entree ...



... en Zuid-Limburg dan? ...


... gebroerders Schleck ...


... en nu ...

... naar ...

... Venlo's centrum ...


... dat zit wel snor ...


... eerste klas naar huis ...