Bliep, bliep, wat 'n kleurenpracht

Bliep, de eerste foto. Bliep, bliep, de tweede. Daarna nog een paar, geschoten in de achtertuin, waar allerlei kleuren ons in diverse gradaties toelachen. B-L-I-E-P: Bloemenpracht Limmen Is Erna's Passie. Terwijl ik niet eens hoffotograaf ben en evenmin het juiste moment - kleuren op hun mooist - uitzocht. Maar mooi is het!!! Van flora heb ik, anders dan Erna, geen verstand, zeker niet in het Latijns. Wij wonen ongeveer een decennium in het NH-bloemendorp; tulpen, hyacinthen en narcissen weet ik van elkaar te onderscheiden. Een geranium en een hortensia kunnen mij wel eens op het verkeerde been zetten, maar gelukkig helpt Erna mij dan uit de verwar(ren)de droom ...

... Een windlied ruist door de boomkronen rond het kampeerterreintje achter ons huis. Af en toe doorbreekt een KLM-Boeing, NS-Sprinter of Intercity (van Den Helder naar Maastricht) de geluidsbarrière, de spoorzoekers met name bij zuidwesten wind. Voor het overige is het hier in het volzomerseizoen vervuld van stemmige vriendelijkheid op de godsakker van de bloementeelt. Met enige regelmaat zweeft de geur van gemaaid gras bij ons langs, of die van verse paardenvijgen. Als de paardenkoets langs sjeest, moet ik denken aan het midden van de vorige eeuw, toen ik als jochie in de grote stad midden op de bestrate weg kon spelen. Mijn broer Hans memoreerde onlangs nog de eerste auto van onze pa, een zwarte Vauxhall met 'puntneus' en glimmende accessoires. De richtingaanwijzer sloeg als een parmantig pijltje naar links of rechts uit uit een kier midden tussen de zijruiten. De limousine uit de jaren '50 zou nu een pracht van een oldtimer zijn. "Weet jij het nummerbord nog?", vroeg Hans mij, toen hij dat onmiddellijk achter zijn vraag aan ventileerde. Ik bevestigde zijn langetermijngeheugen: UT-64-13. Indrukwekkende auto dus!

De (achter)tuin van Erna: bloemen alom. Open plekken fonkelen in het rijpe zonlicht, bijen en hommels bij tientallen volop actief. De zomerbries draagt van om de hoek het landelijk klokgeklep aan van het kapelleke OLV ter Nood. Soms volgt uit die achtergrond een koor met zijn gezang.
De mens is raadselachtig, zijn subliemste ogenblikken zijn die waarop zijn blijheid door weemoed wordt verstild. Door de dingen die komen en voorbijgaan ... leven, genieten, bloemen, bramen.
(In deze tekst is gebruik gemaakt van strofen van F. Bordewijk, Huis te huur/Ziel en correspondent. Ons huis staat niet te huur noch te koop, anders dan bij enkele naaste buren. Over de dingen gesproken die komen en voorbijgaan ...)

Indonesische duinfietser

Maandag 19 augustus 2013: niet zo maar een maandag. 's Morgens regent het pijpenstelen, tegen het middaguur breekt de zon door. Dat kan ook niet anders, want ik krijg bezoek, hoogwaardig bezoek. Old pal Reggy uit Hilversum, voorheen Nieuw-Loosdrecht, komt mij na ruim een halve eeuw weer eens opzoeken. Hij pensionado, ik pensionado. We kunnen dus even de tijd nemen om wat nostalgie door te wandelen. In de tuin van 'Het Ruiterhuys' aan de Bakkumse Heereweg genieten wij een spiegeleitje. De goeie, ouwe tijd, ónze goeie ouwe tijd. Jeugdvrienden met passie voor blondines en aanleg voor een potje voetbal.

Straks reist Reggy met zijn Noor naar Indonesië, terwijl ongeveer tezelfdertijd mijn Erna en ik naar de Azoren trekken. In gedachten zal ik mijn oude makker volgen naar de begraafplaats van zijn ouders, aan wie ik zulke goede, gastvrije herinneringen heb. Te hunner nagedachtenis plaats ik hieronder de link naar mijn 'Indonesisch duinfietsavontuur' in de becak, die ik enkele jaren geleden rechtstreeks uit Java, Indonesië verwierf en waarmee ik vele oudere jongeren en jongere ouderen een vrolijk fietstochtje door het Noord-Hollands duinreservaat bezorgde.
  

Genjot Becak Indonesia di Belanda - YouTube

Mijn goede herinneringen worden overigens ondersteund door het geweldige duo Bobby & Reggy, dat onder de noemer 'Into Rock' niet schroomt om 'gouwe ouwen' tevoorschijn te toveren. Ik noem met name hun vertolking 'Buona sera', waarvan naar ik dacht het origineel mijn eerste singeltje van Louis Prima betrof. Ik kan het natuurlijk mis hebben - wham pa beloeba, tutti frutti - maar luister in ieder geval naar het voornoemde duo via www.bobbyenreggy.nl of https://www.youtube.com/watch?v=W54iTLM91E8 en geniet!

Buona sera, signorina; come on, pretty baby!

Onze kop op Egmond

Meestal staat Egmond één keer per jaar op z'n kop. Op woensdag 14 augustus 2013 was dat festijn net achter de rug. Voor ons een mooi moment om samen onze kop eens op Egmond te tonen. Boften wij even. Het was stralend weer en de Koffiemolen stond met open terras klaar om ons te ontvangen. Een kop thee en een biertje met schuimkop gaan er altijd wel in. Als er dan ook nog eens drie fietsfanatieke dames uit het Limburgse zuiden pal naast ons hun gezicht laten zien, zit de sfeer er meteen in. 'Drie Maestrichter Staers' nota bene, fiets-sters oftewel fiets-sterren. Echte vriendinnen van en op de fiets. Zij kwamen al voor het derde achtereenvolgende jaar naar Alkmaarse dreven om op hun tweewielers, waaronder een tandem omdat een hunner de arm in het gips droeg, ons in hun ogen prachtige achterland te verkennen. Ook al vinden wij op onze beurt hun zuidelijk golvende heuvelland zeer de moeite waard, we konden hen in hun positieve opvatting over onze woonomgeving moeilijk tegenspreken.
Het enige waarin zij mij tevergeefs trachtten te overreden: het dragen van een helm en fietshandschoentjes. Onbegonnen werk, Erna bevestigde het en zij hadden het gauw genoeg door. Ik ben er niet mee geboren, dus waarom zou ik er op mijn oude dag eentje opzetten? Alhoewel ... die helmen worden wel steeds mooier, lichter, kleurrijker. En je kunt ze bovendien met een 'wieltje' op maat stellen. Da's wel handig voor mijn grote kop, maar ook in Egmond toch niet op mijn kop!

Boffie Koffie en de molen

Voor vrijdag 2 augustus 2013 is een hete dag voorspeld. Heerlijk. Temperaturen kunnen oplopen tot recordhoogtes met tropische waarden van meer dan dertig graden Celsius. Ook aan de kust. Heerlijk, helder. Zonder enige twijfel overvolle stranden. Heerlijk, helder, harington. Met een verkoelend briesje. Heerlijk, helder, geen hurricane!
Ik neem een kijkje in Egmond aan Zee én in Bergen aan Zee. Inderdaad topdrukte. Gelukkig ben ik op de fiets, meer dan gelukkig. Door de BES-gemeente ingehuurde verkeersregelaars met gele plastic hesjes (!) staan in de volle zon hun uiterste best te doen om de zon te weerkaatsen en het autoverkeer gemoedelijk in banen te leiden, goede of slechte. Terug, terug, terug. Vol, voller, volst.
Vrolijke 'zwarte vrijdag' aan de kust brengt filevorming van hier tot gunder. Heerlijk, helder, hommeles.

... alle fietsen op een Duinerij ...

Aan talloze in de zon glinsterend geparkeerde fietsen is te zien dat Nederland fietsland bij uitstek is. Ik vind op het gemak - heerlijk citybikend - mijn weg. Het is op mijn manier zigzaggend glimlachend genieten van de meute, die puffend, hijgend, steunend, kreunend en mopperend een parkplatz tracht te vinden om - vanaf royale loopafstand - een assortiment strandattributen en (on)gehoorzame kindertjes met zich mee te sjouwen. Hoera. Heerlijk, helder, hyperdepiep.

Vlakbij het strand bestaan veel stille plekken, waar je weliswaar niet in het zilte nat kunt duiken, maar waar je wel van het mooie weer in de schaduw van rust en ruimte kunt genieten. Je moet er voor willen kiezen.

Egmond aan de Hoef



Ik kwam ook langs het strand, langs de meedogenloze drukte. Heerlijk, helder, hittegolf. Ik ging terug in de tijd, langs de vroegere speeltuin 'De Egmonden', waar ik als klein jochie met mijn ouders in een houten huisje van Albert Heijn menige vakantie doorbracht. 'Boffie Koffie', 'Cinderella', hoe heetten ze nog meer? Midden in de duinenrij, heerlijk, helder, harmonieus. Voetballen met mijn broertjes, kuilen graven aan het strand, onverantwoord diep tot wel twee meter, we hadden immers het houten laddertje van het stapelbed meegenomen. Het mocht allemaal ... heerlijk, helder, heroïek, maar roekeloos.

Ik herkende niets meer van dat vakantiegebied van zestig jaar geleden. Nu heerst 'Roompot' er, heerlijk, helder, hoofdbedrijf. Natuurlijk is de horeca volop aanwezig: 'Natuurlijk', 'Zilte Zoen'.

Elders, op een mooie plek vlak achter de duinrand, ontdekte ik tot mijn grote verrassing een oase. Heerlijk, helder, hooggeprezen. Waar zich aan de Egmonderstraatweg het restaurant 'Bikkerij' bevindt, staat erachter - midden in de natuur - de romantische 'Koffiemolen'. Geheel in overeenstemming met de naam kun je er in alle rust - slechts weinigen weten de stek te vinden - van koffie met gebak genieten. Heerlijk, helder, hopjesvla. Op een tomeloze zomerdag is een bakkie leut aan mij niet besteed. Ik ga in de warmte altijd voor dat andere natuurproduct. Hier, hier en ook hier: een heerlijk glas koel bier! Ik mocht van de allervriendelijkste serveerster uit een aantal mogelijkheden kiezen. Natuurlijk bracht ik mijn stem uit op het gerstenat van de Heilige Adelbertus uit Egmond, een mirakels nieuwtje dat ik er niet verwachtte.

Zoals gemeld, de plek van deze bikkerij annex koffiemolen is ongekend. In het besef dat ik er hier reclame voor maak - dom, dom, dom - hoop ik dat het er nog jaren net zo rustig mag blijven als ik deze eerste keer heb mogen ervaren. Eén ding is zeker: ik ga beslist nogmaals op bezoek, bij voorkeur op de fiets door de ingang via het fietspad vanuit het duingebied. Dan hoop ik opnieuw de allervriendelijkste serveersters tegen te komen!

 

... heerlijk, helder, hoogstgelegen ...