Bliep, de eerste foto. Bliep, bliep, de tweede. Daarna nog een paar, geschoten in de achtertuin, waar allerlei kleuren ons in diverse gradaties toelachen. B-L-I-E-P: Bloemenpracht Limmen Is Erna's Passie. Terwijl ik niet eens hoffotograaf ben en evenmin het juiste moment - kleuren op hun mooist - uitzocht. Maar mooi is het!!! Van flora heb ik, anders dan Erna, geen verstand, zeker niet in het Latijns. Wij wonen ongeveer een decennium in het NH-bloemendorp; tulpen, hyacinthen en narcissen weet ik van elkaar te onderscheiden. Een geranium en een hortensia kunnen mij wel eens op het verkeerde been zetten, maar gelukkig helpt Erna mij dan uit de verwar(ren)de droom ...
... Een windlied ruist door de boomkronen rond het kampeerterreintje achter ons huis. Af en toe doorbreekt een KLM-Boeing, NS-Sprinter of Intercity (van Den Helder naar Maastricht) de geluidsbarrière, de spoorzoekers met name bij zuidwesten wind. Voor het overige is het hier in het volzomerseizoen vervuld van stemmige vriendelijkheid op de godsakker van de bloementeelt. Met enige regelmaat zweeft de geur van gemaaid gras bij ons langs, of die van verse paardenvijgen. Als de paardenkoets langs sjeest, moet ik denken aan het midden van de vorige eeuw, toen ik als jochie in de grote stad midden op de bestrate weg kon spelen. Mijn broer Hans memoreerde onlangs nog de eerste auto van onze pa, een zwarte Vauxhall met 'puntneus' en glimmende accessoires. De richtingaanwijzer sloeg als een parmantig pijltje naar links of rechts uit uit een kier midden tussen de zijruiten. De limousine uit de jaren '50 zou nu een pracht van een oldtimer zijn. "Weet jij het nummerbord nog?", vroeg Hans mij, toen hij dat onmiddellijk achter zijn vraag aan ventileerde. Ik bevestigde zijn langetermijngeheugen: UT-64-13. Indrukwekkende auto dus!
De (achter)tuin van Erna: bloemen alom. Open plekken fonkelen in het rijpe zonlicht, bijen en hommels bij tientallen volop actief. De zomerbries draagt van om de hoek het landelijk klokgeklep aan van het kapelleke OLV ter Nood. Soms volgt uit die achtergrond een koor met zijn gezang.
De mens is raadselachtig, zijn subliemste ogenblikken zijn die waarop zijn blijheid door weemoed wordt verstild. Door de dingen die komen en voorbijgaan ... leven, genieten, bloemen, bramen.
(In deze tekst is gebruik gemaakt van strofen van F. Bordewijk, Huis te huur/Ziel en correspondent. Ons huis staat niet te huur noch te koop, anders dan bij enkele naaste buren. Over de dingen gesproken die komen en voorbijgaan ...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten