Vandaag, maandag 23 september 2013, was een fraaie, zonnige dag. Als je mooi zicht op kraters wilt hebben, moet je daar gebruik van maken. Was de caldeira van Terceira eerder op onze Azorenreis nog dicht van de dikke mist, vandaag beleefden wij een ander verhaal. Je moet er wat autokilometertjes voor over hebben, dat wel. Ergens halverwege tussen Ribeira Grande aan de noordkust van São Miguel en Lagoa do Fogo (vuurmeer) ligt een waterval, die omgeven wordt door magistraal groene vegetatie, waaronder boomvarens, waar het lauwwarme, ijzerhoudende water in bekkens terecht komt.
In het hoogste waterbekken is de watertemperatuur 27 graden Celsius, in het lagere 38 graden C. Naar zwavel ruikende dampen komen tevoorschijn, waardoor ik het idee had een beetje koppijn op te lopen. Dat kon natuurlijk ook een overblijfsel van de zwavelige whisky van de avond tevoren zijn, je weet het niet. Wij mochten bij de entree aan de weg naar binnen voor het respectabele bedrag van twee euro 32. Ik kon het precies uittellen, want ik had de één-euro- centstukken die in Portugal nog gehanteerd worden, opgespaard. Omdat Erna tegen de caissière zei dat ik ‘senior’ (65+) was, mocht zij zelf ook voor de seniorprijs van één euro naar binnen. Die 32 cent bovenop de twee euri was een soort taks (IVA, dat is BTW, geloof ik). Het domein dat wij konden binnentreden, heette
Caldeira Velha (oude krater). Van ons bezoek zouden we geen spijt hebben, want het was echt heel mooi. Heel erg veel groen, dat door meer dan voldoende water gevoed werd, en prachtig aangekleed met een wandelpad, enkele houten badhokjes en een puik infocentrum met voorzieningen. We dolden wat met een Portugese medewerker en –werkster van dat centrum, die ons duidelijk maakten dat we er gerust konden baden. Ik gaf aan dat ik dat alleen met een massage wilde, maar dat was niet inbegrepen.
Het blijkt dat deze waterval tot vele touringcar-stops leidt, zonder dat daar parkeerruimte in de smalle weg met haarspeldbochten voor aanwezig is. Personenauto’s kunnen net aan een plekje vinden. Meestal zitten in die autobussen oudjes, die zeker geen bad zullen nemen, alleen maar toekijken (zoals wij ook deden). Tot ons grote genoegen waren wij tijdens ons bezoek een grote groep net voor. Helaas bleek onze auto echter door zo’n bus geblokkeerd. Reis je dus solo, in ieder geval niet met een bustrip, mag je nog geduld betrachten om 48 oudjes de bus uit te laten strompelen, alvorens je het fundamentele recht terug verkrijgt om er met je personenauto van tussen te kunnen gaan. En dan moet je weten dat elke 70-plusser er anderhalf tot twee minuten over doet om zo’n hoge toeringcar te verlaten …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten