De beste voetbalvereniging van de Azoren is CD Santa Clara (CD staat voor Clube Desportivo) op São Miguel. In 2001 speelde de in 1921 opgerichte club (rood shirt, witte broek) één seizoen in de hoogste Portugese liga.
 |
| Hoofdveld Lusitania (Angra do Heroísmo) |
 |
| ... kleedkamers ... |
 |
| ... Living Legend ... |
Onlangs lagen de Azoren, zijn geboortegrond, in mijn vizier. Vulkanische vakantiebestemming vol onbeschrijflijk mooie natuur. In het blauwe, schuimende sop tussen Europa's westkust en Brazilië, dat in 2014 de WK voetbal organiseert.
Op vurige vulkaangrond zou niet te voetballen zijn?
Pedro Pauleta bewijst met zijn uitzonderlijke loopbaan het tegendeel.
‘Açor’ Pedro is nu veertig, ik een flink stuk ouder. Zijn naam maakt de tiener in mij los. In mijn grijze brein zit good old Kick Wilstra vastgeroest, stripheld uit mijn kinderjaren. Henk Sprengers’ fantasiefusie van Kick Smit, Faas Wilkes en Abe Lenstra komt bovendrijven als ik op het grootste Azoreneiland São Miguel in hoofdstad Ponta Delgada een boekwinkel binnenloop. In het hart van de azuurblauwe Atlantische Oceaan flitst Wilstra’s blonde kuif door mijn in voetbal gedrenkte hersenpan. Een oranje boekomslag met handgetekende voetballer – rood shirt, nummer 9 op de borst - lacht mij toe. Een echte spits met zwarte haardos, zijn armen als vleugels gespreid. Kennelijk heeft hij gescoord. Twee flankerende, volle tribunes vol juichende supporters. Deel twee uit de reeks ‘Heróis Açorianos’ (Azoreaanse Helden) brult in kapitalen: ‘PAULETA’. Alsof ik meer dan een halve eeuw in de tijd terug droom. Over mijn jeugdheld Kick Wilstra en over mijn eerste tenue, rood shirt, zwarte broek, zwarte kousen met rode omslag.
Ik blader Portugese bladzijden door. Op enkele woorden na ken ik de taal niet. Kleurenfoto’s weerspiegelen het rijke voetballeven van Pedro Pauleta. Zijn carrière en bijgeloof, zijn doelpunten, zijn momenten van glorie en moeilijker tijden. Ik begrijp dat hij een ‘family-man’ is. Zijn vrouw Sandra en hun gezin komen op de eerste plaats. Na zijn voetballoopbaan is hij een nieuwe weg ingeslagen, ‘vertaal’ ik. Daar sta ik met de ‘Herói Açoriano’ in mijn handen. Kick Wilstra real life, voor slechts tien euro. Ik vraag bij de kassa naar een editie in het Engels. No way, senhor. Is er niet. Dus herbergt mijn boekenkast thuis naast het lijvige ‘Portugal’ van J. Rentes de Carvalho ook een Portugees boek.
Topschutter
Pedro Pauleta is een goalgetter van formaat. Hij maakt bij elkaar meer dan vierhonderd doelpunten, waarvan 47 voor het nationale team van Portugal. Met die laatste prestatie is hij de ‘Van Persie’ van zijn land: Portugees topscorer aller tijden. Vóór Benfica’s Eusebio - ‘Parel van Mozambique’ - met 41 treffers.
Eusebio: “Echte grote voetballers blijven met beide benen op de grond staan. Zo is Pedro Pauleta, een man waar ik trots op ben. Met dank aan God”.
Elke goal viert Pedro – uitsluitend nummer 9 op zijn shirt - met zijn armen als vleugels uitgestoken. Als een ‘valk in volle vlucht’, naar de betekenis van Açor. Op alle Azoreneilanden kom je roofvogels tegen, zwevend op zoek naar hun prooi. Ik hop over vier kleine(re) eilanden, zie honderden koeien groene weiden begrazen. Als het melken gedaan is, drommen boerenjongens aan het eind van de middag samen. Vaak op een dor landje van zand, stenen en een enkele pol. Soms op een kunstgrasveldje, alsof de hand van Cruijff tot deze archipel reikt. De melkers hebben hun laarzen nog aan. Een enkeling draagt kekke schoentjes met noppen, voelt zich balvirtuoos à la Ronaldo. Vrijheid, blijheid. Wie een balletje mee wil chillen, is welkom.
Pauleta legt de basis voor zijn succes op zo’n kaal speelveldje. Zijn glorieuze loopbaan begint in de woonwijk Santa Clara van São Miguels havenstad Ponta Delgada. Op het veld van CD Santa Clara. Het stadion van Clube Desportivo - opgericht in 1921 – biedt nu plaats aan 13.000 toeschouwers. ‘Heilige Clara’, geen melkfabriek, maar beste voetbalclub van de eilandengroep. In rode shirts en witte broeken promoveert het eerste elftal in 2001 naar de hoogste Portugese liga. Al is dat slechts voor één seizoen. In 2012 kan Santa Clara zich nipt in Portugals tweede liga handhaven. Açor – de ‘Held’ - maakt in 2001, noch in 2012 deel uit van die roodwitte gelederen. Hij vliegt al in 1996 uit naar de Spaanse Primera División. Zonder ooit op Portugals hoogste niveau te acteren.
Family-man
Op 8 juli 1995 trouwt Pedro Miguel Carreiro Resendes - alias Pauleta - met vriendin Sandra. Uit het huwelijk worden in drie verschillende landen hun drie kinderen geboren. André in Portugal, Daniela in Spanje en Sarah in Frankrijk. Als voetballer beschikt Pauleta over geëigende kwaliteiten om een briljante carrière te volbrengen. Zeer evenwichtig, wilskrachtig en gezegend met een groot doorzettingsvermogen. Ook ontvangt hij veel support van zijn gezin en overige familie, waaronder zijn ouders en twee zussen. Pauleta is een echte family-man. Met volledige inzet spant hij zich in om alle taken van een professionele voetballer in te vullen, maar zijn gezinsleven verwaarloost hij niet. Als hij naar Parijs kan om bij Paris Saint-Germain te spelen, een pracht van een uitdaging, reist hij eerst met vrouw en kinderen naar de lichtstad om te zien of zij daar kunnen aarden. De kinderen ontdekken dat Euro Disney in de buurt is en stemmen in koor met de verhuizing in.
Pedro Pauleta is een aantrekkelijke, knappe vent, die grote internationale successen boekt. Zijn vrouw is zijn grote liefde. Met haar is hij nog steeds erg gelukkig. Zijn zoon en dochters zijn vaders trots.
Bijgelovige spits
Zijn eerste profcontract tekent Pauleta in 1994 bij Clube União Micaelense. In seizoen 1995/1996 speelt nummer 9 voor Estoril Praia, daarna raakt zijn carrière in een internationale stroomversnelling. Hij verkast in 1996 naar het Spaanse UD Salamanca. Daar wordt hij in seizoen 1997/1998 met negentien doelpunten topscorer van de Segunda División. UD Salamanca promoveert naar de Primera División. In 1998 stapt Pauleta over naar Deportivo de La Coruña, waarmee de Portugese spits in het jaar 2000 landskampioen wordt. Dan volgen van 2000 tot 2003 in Frankrijk de kleuren van Girondins de Bordeaux. In seizoen 2001/2002 is hij Frankrijks topscorer met 22 doelpunten. Hij wordt tot ‘Beste speler’ van de Franse liga uitgeroepen en ontvangt de ‘Voetbal Oscar’. Kevin Keegan, toenmalig manager van Manchester City, wil hem inlijven, maar Bordeaux laat zijn topspits niet vertrekken. In seizoen 2002/2003 is hij opnieuw ‘Beste speler’ in de Franse competitie, nu met 23 goals achter zijn naam.
Pauleta is een man met bijgeloof. De avond voor een wedstrijd slaapt hij altijd in hetzelfde T-shirt. Dat draagt hij voor hij het veld in komt al in de kleedkamer en hij houdt het zelfs in bad aan. De grasmat betreedt hij altijd eerst met zijn rechtervoet. In Bordeaux drinkt hij aan de vooravond van een wedstrijd tegen Nantes een glas melk met honing. De volgende dag scoort hij een hattrick. Om geluk af te dwingen drinkt hij daarna aan de vooravond van iedere wedstrijd melk met honing.
Pauleta beleeft vele glorieuze momenten. Bij Bordeaux scoort hij tegen l’Orient vlak voor het einde met een grandioze omhaal. Zijn fans gaan uit hun dak en scanderen: PAU-LÉ-TA, PAU-LÉ-TA, PAU-LÉ-TA!!! Sportkrant l’Equipe brengt het doelpunt - het mooiste van het seizoen - prominent op zijn voorpagina.
PSG als sluitstuk
In zijn laatste vijf voetbaljaren vertoont de Azoreaanse goalgetter zijn kunsten bij Paris Saint-Germain. De Parijzenaars zoeken al enkele seizoenen naar een goaltjesdief en halen met hun nieuwe nummer 9 een vlot scorende aanvaller in huis. Zij maken twaalf miljoen euro voor hun nieuwe crack naar Bordeaux over. Met PSG wordt hij in 2004 vice-kampioen én winnaar van de Franse beker (Coupe de France). In de bekerfinale tegen Châteauroux scoort Pedro Pauleta de enige treffer. In seizoen 2005/2006 wint hij met PSG opnieuw de Franse beker door Olympique Marseille te verslaan. Zowel in 2002 (Bordeaux) als in 2006 en 2007 (PSG) is hij topscorer van de Franse eredivisie. Zijn eerste hattrick voor PSG realiseert hij op 2 april 2006 tegen zijn oude club Bordeaux (3-1). Het is voor elke voetballer altijd lastig om tegen zijn oude club te spelen. Pauleta heeft er geen moeite mee. Wedstrijd is wedstrijd. Hij is een echte professional.
Olympique Lyon toont interesse in de begenadigde speler, die echter bij PSG blijft en weer de Franse beker (2006) wint. In seizoen 2007/2008 dreigt PSG met Pauleta te degraderen. Pas in de laatste wedstrijd stellen ‘Les Parisiens’ zich veilig. Ze eindigen als zestiende op de ranglijst. Op 17 mei 2008 speelt Pauleta zijn laatste duel in het shirt van PSG. Alleen als een van de ‘Big Three’ uit Portugal – Benfica, Porto of Sporting Portugal – aanklopt, wil hij doorgaan. Het blijft stil in huize Pauleta, de telefoon rinkelt niet.
Op 19 juni 2008 maakt hij bekend dat hij zijn schoenen aan de wilgen hangt. Voor Paris Saint-Germain gaat hij een ambassadeursrol vervullen. Tijdens zijn afscheidswedstrijd in stadion ‘Parc des Princes’ krijgt hij vlak voor het einde een publiekswissel. Zoon André (13) neemt zijn plaats in en scoort twee keer!
André: “Mijn vader is een voorbeeld om na te volgen. Met zijn bijzondere talent als voetballer bezorgt hij ons een plezierig leventje. Hij is mijn beste vriend, ik heb een heel goede band met hem. In het weekeinde ga ik vaak naar hem kijken. Ook komt hij bij mijn wedstrijden. We maken thuis altijd veel lol, vooral onder het eten, als ons hele gezin aan tafel zit.
Sinds mijn vader is gestopt en wij op San Miguel terug zijn is ons leven rustig. De mensen hier zijn het gewend om mijn vader dagelijks te zien. Zij maken graag een babbeltje met hem. Maar het is lang niet zo erg als tijdens de hoogtepunten van zijn carrière. Toen was hij echt een publieke figuur.
Ik zie mijn vader vooral als een rolmodel, zowel als voetballer, als mens en als ouder. Daarom hoop ik in zijn voetsporen te kunnen treden”.
Eenmaal terug op São Miguel kan vader Pedro het niet laten. Op amateurbasis wil hij – 37 jaar - bij São Roque nog wat nagenieten. In juni 2011 houdt hij het voetballen definitief voor gezien.
Diverse onderscheidingen
Tot twee keer toe ontvangt Pauleta in Frankrijk de trofee voor ‘Beste speler van het jaar’. Hij is daar zo blij mee, dat hij geen woord kan uitbrengen. In de Franse competitie eindigt hij drie keer als topscorer. Van zijn laatste club – topclub in wording Paris Saint-Germain - is hij topscorer aller tijden.
Zijn prestaties op de groene mat in Frankrijk leveren hem blijvende erkenning van de stad Parijs op. In oktober 2006 de stadsmedaille, in mei 2008 de ‘Grote Medaille van Parijs’. Eerder heeft hij al twee onderscheidingen uit handen van de president van Portugal, Jorge Sampaio, ontvangen. In juni 2003 de ‘Orde van verdienste’ van de Republiek, in juli 2004 gevolgd door de ‘Officiële Orde van Infante D. Henrique’. Ook krijgt hij in mei 2007 een insigne van de Autonome Regio Azoren als beloning voor zijn sportieve verdiensten, waarmee hij de Azoren in het buitenland prestige heeft verschaft.
Topscorer van nationale ploeg
In augustus 1998 wordt Pauleta voor het eerst voor Portugals nationale ploeg geselecteerd. Hij zal op de Azoren tegen Mozambique uitkomen. Tot zijn grote verdriet raakt hij geblesseerd en kan hij het nationale tricot niet op zijn geboortegrond aantrekken. De gelauwerde spits, die nooit voor een grote Portugese club speelde, is zeer succesvol met Portugal. Op 10 februari 1999 debuteert hij tegen Nederland (0-0). Hij speelt de WK’s van 2002 en 2006 en het EK van 2004. Hij komt in 88 interlands uit en treft daarin 47 keer doel, een record in zijn land. Met een van die goals draait hij het Nederlands elftal in de achtste finale van het WK 2006 in de ‘Slag van Neurenberg’ (25 juni) de nek om. Pauleta scoort het enige, dus winnende doelpunt in de 23ste minuut. Na dit WK, waarin hij met Portugal als vierde eindigt (troostfinale Duitsland-Portugal 3-1), stopt hij als international.
Pauleta: “Ik heb zo veel fantastische momenten beleefd dat het moeilijk is om er een uit te kiezen. Ik noem Portugal tegen Polen tijdens het WK 2002 in Zuid-Korea. Een stadion gevuld met zestigduizend voetballiefhebbers. Tussen zo veel mensen, zo ver van mijn huis en mijn thuisstad, ontdek ik de vlag van de Azoren. Ik kan mijn geluk niet op, want ik scoor drie keer. We vieren die overwinning met onze Açorenfans, die zich luid en duidelijk laten horen. Zeer emotioneel. Dat zal ik mijn hele leven nooit meer vergeten”.
Luís Figo: “Als eerbetoon aan deze balkunstenaar is het een voor mij niet te missen kans om Pedro een dikke knuffel te geven. Na zo vele jaren met hem in dienst van ons land te hebben gespeeld, is er tussen ons een blijvende vriendschap ontstaan. Ik bewonder mijn grote vriend dan ook zeer, in dank aan God”.
Cristiano Ronaldo: “Voor mij was het een eer om met Pedro Pauleta in de nationale ploeg samen te spelen. Ik was net achttien en hij nam mij onder zijn hoede. Hij is een sterke persoonlijkheid, die altijd meehielp onze doelen te bereiken. De animator van onze selectie. Wij zijn allemaal zeer trots op hem. Ik wens hem veel succes in zijn verdere leven en ook van mij krijgt hij een dikke knuffel”.
Pauleta is tot Azoreaanse held uitgegroeid, omdat hij als een grote voetballer de Azoren internationaal op de kaart heeft gezet. Zijn prestaties vormen een geweldige promotie, die de archipel over de hele wereld op tv in beeld brengt. Bij Paris Saint-Germain komt op 35-jarige leeftijd aan zijn actieve loopbaan een einde. Om hun wervelende goalgetter in hun armen te sluiten, noemen de Parijse fans hem liefkozend de ‘Cycloon van de Azoren’.
Na mijn vroegere jeugdheld Kick Wilstra heb ik op São Miguel een nieuw voetbalidool in mijn ‘harde schijf’ opgeslagen. Pedro Pauleta, zijn voornaam als de mijne. Zijn enorme scorend vermogen én zijn geboortegrond hebben een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.
Peter Samuel, Limmen (NH)
Naschrift:
Een nieuw leven met ‘Voetbalschool Pauleta’
Pauleta heeft momenteel een voetbalschool die zijn naam draagt. Meer dan tweehonderd kinderen en jongeren zetten hier hun eerste stappen om te leren voetballen. Van de veertien medewerkers aan de school is het grootste deel gekwalificeerd als voetbalcoach, opgeleid in lichamelijke opvoeding en sport. ‘Voetbalschool Pauleta’ is een sociale stichting, die kinderen met speciale behoeften van alle Azoreneilanden wil ondersteunen. Leerlingen uit armere gezinnen kunnen zich gratis inschrijven.
De school heeft in korte tijd een team van wat oudere studenten geformeerd, dat ervaring in competitieverband opdoet. In samenwerking met Stichting Paris Saint-Germain FC kunnen spelers hun ervaringen uitwisselen en stages lopen.
Voetbalschool ‘Pauleta’ hanteert vrij strenge regels. Studenten worden geacht hun sport serieus te nemen en respect voor anderen op te brengen. Wie zijn studie verwaarloost, kan het schudden.
Pauleta bekleedt naast het beheer van zijn voetbalschool als directeur diverse maatschappelijke posities. Hij is ambassadeur voor het toerisme van de Azoren. Bij sociale evenementen vertolkt hij het ambassadeurschap van Paris Saint-Germain. Ook participeert hij regelmatig bij fondswerving voor goede doelen als Stichting ‘Luís Figo’ en Foundation ‘Zidane/Ronaldo’, die een nauwe band met Unicef hebben.
Naast alles wat hij doet, is Pedro Pauleta een mooi mens van grote eenvoud. Hij is prettig in de omgang en staat altijd klaar om iedereen te helpen. Hij is de stellige trots van alle Portugezen en van zijn vaderland.
 |
| ... Net als in 1973 wordt er ook in 2013 nog altijd volop op mij gestemd: VOTA PS, vota Peter Samuel ... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten