Whale watching vanuit Provincetown (Cape Cod)

Was de walvisvangst vroeger een belangrijke bron van inkomsten aan de oostkust van Amerika, vandaag de dag mag geen bezoeker van Provincetown op Cape Cod zich de whale watching laten ontgaan. Deze dieren lijken de ontmoetingen nu zelfs leuk te vinden. Ze spetteren graag en spuiten hoge fonteinen als een boot met whale watchers nadert.
Wij gingen mee op avonturenreis met een van de boten van de Dolphin Fleet, die vanaf de MacMillan Wharf vertrekken. Benieuwd naar wat we wel/niet zouden zien?! KIJK GERUST MEE, je ziet meteen waar wij eerst nog een uurtje geduld moesten bewaren voor we ver genoeg de oceaan op waren ...

Het festijn is nog zo'n ontzettende WOW die nauwelijks in woorden of plaatjes is te vangen. Je moet het beleven, je moet op die grote plas dobberen, je moet die fantastische, snuivende zoogdieren in je nabijheid voelen. Het is echt een geweldige ervaring als zo'n joekel van een humpback whale onverwacht met zijn snuit opduikt bij de boeg van het schip, waarop tientallen zich vergapen aan dat verschijnsel. Het lijkt een vrijpartij, alsof het dier die schuit met mensen wil liefkozen, wil zoenen. En dan opeens ... duikt ie weer onder. Om, niemand weet waar of wanneer, weer boven te komen. Alleen, of met een maatje, of in een groepje.
Wij hebben het beleefd. De spanning. Het avontuur. De sensatie. Wij hebben de vooraf gegeven garantie (zwart op wit gesteld) NIET nodig gehad. De garantie die meldde dat, mochten we onverhoopt geen whale spotten, wij opnieuw een - gratis - kaartje voor de boottocht zouden ontvangen.

Wij hebben ze gezien, deze geweldenaren van de oceaan, onschuldig rondzwemmend in een wereld vol plankton, waarvan ze ik weet niet meer hoeveel kilo's per dag als voedsel naar binnen werken. Wat een feest om ook dit - na dat andere WOW-waterspektakel in Niagara Falls - meegemaakt te hebben. En ook hier opnieuw - wat waren de weergoden ons toch welgezind - onder de stralendste blauwe hemel die maar mogelijk was.

We laten de plaatjes voor zich spreken. Niet zonder vermelding dat wij amateurfotografen zijn. Dat wij temidden van velen stonden die ook hun plaatjes wilden schieten. Liefst de mooiste, natuurlijk. Op een schommelende schuit in het deinende water. Zonder besef waar die grote grijze lichamen zich boven water zouden vertonen. Dus hoppend van de ene reling van de boot naar de andere. Stevige ijzeren relingen die in het gedrang in blauwe plekken resulteerden bij een forse aanraking. Maar dat hadden we er graag voor over, vier uren lang op de Atlantische Oceaan, in het Stellwagen-gebied, waar de Amerikaanse marine een oogje in het zeil hield. Op ons? Op Russische onderzeeërs? Op Chinese? Of gewoon op die prachtige zoogdieren van formaat?

WHALE WATCHING WAS WOW !!!