Een gure, winderige, onrustige, bewolkte maandag. Zo'n dag om lekker thuis te blijven, op de bank, boek in en kop koffie bij de hand. Maar nee, het was weer eens hoog tijd om tegen de zuidwester en beter weten in op de fiets te stappen. Om het Heemskerker duin aan te doen. Kilometertje of twaalf en een half, en een veelvoud aan zweetdruppeltjes. In het duingebied was amper een menselijk wezen te ontdekken, op een luttele jogger en MTB'er na. Wel de nodige Hooglanders, laag onder de bomen, door hun knietjes gezakt, zo luw mogelijk gepositioneerd, hun kaken als over elkaar schuivende aardkorsten eentonig malend.
Ik wist dat bij mijn schoonmoeder de koffie ook klaar stond. Dat staat ie eigenlijk altijd. Haar 'Cultural Cottage' loopt immer over van gastvrijheid, da's nooit anders geweest. Warme koffie of thee, warme soep. Veelal eigen baksels erbij. Zoals vandaag: pannenkoeken met stroop.
Kunstzinnig is deze culinaire gastvrijheid ook. De Cottage is immers ten nauwste verweven met beeldende kunst, schilderkunst, schrijfkunst. Het is hier goed toeven, zoals menig actief gezelschap aantoont, of het nu een schrijf- of schilderclub betreft.
Vlak voor mijn verjaardagsuitje (65+ op 11022011) met Erna naar Madrid vormde deze voorloper een goede voorbereiding op het 'grote culturele werk' in Prado, Thyssen en Reina Sofia. De 'Cultural Cottage' van Corien herbergt een aantal meesterwerken die naar mijn mening tussen die van Miro, Picasso, Goya of Velasquez niet misstaan. Ten minste, dat vind ik. En over smaak valt niet te twisten. Toch?
Wie dit oordeel wel wenst te betwisten, is van harte uitgenodigd het tuinhuis aan het Laantje in het Heemskerkerduin met een bezoek te vereren. Het is in ieder geval tijdens de traditionele tweejaarlijkse Kunstroute al menig keer voor velen een gewaardeerde aanlegplaats geweest. Inderdaad, óók vanwege de culinaire gastvrijheid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten