De komst van Sinterklaas, Sinterklaas, Sinterklaas
Vrijdag 3 december 2010 vertrek ik om 07.00 uur warm aangekleed van huis, in de donkere, koude, vroege ochtend, om met mijn knalrode, feestelijke becak (een soort riksja) een lange, moeizame weg te befietsen.
Sandra heeft mij namens de Vlinderschool in Heemskerk - bijna op de grens met Beverwijk - gevraagd om Sinterklaas op te halen en hem met zijn knechten naar het schoolplein te brengen, waar de schoolkinderen hem bij ontvangst zullen toezingen.
Zo gevraagd, zo beloofd. Zo gezegd, zo gedaan. Volhardend in het winterse weer trappelde ik vanuit Limmen langs de Provinciale weg naar Uitgeest. Het buitengaatse fietspad was beter begaanbaar dan de besneeuwde dorpsweggetjes in Limmen zelf. Een sliert van automobilisten op weg naar hun werk sloeg de rare fietssnuiter aandachtig gade. Die is gek, zag ik hen denken. Bij Uitgeest daalde ik door de tunnel onder de spoorbanen af, om bovenkomend over de Tolweg en verder naar mijn uiteindelijke bestemming te geraken. Sinterklaas en zijn knechten stonden mij al ongedurig op te wachten, waar ik vlak voor de afgesproken tijd van 08.30 uur arriveerde. De goedheiligman keek zijn ogen uit en stapte vol verwachting mijn met Sinterklaas-en-Zwarte-Piet-vlaggetjes versierde véhicule binnen.
Nou ja, binnen. In verband met de hoogte van zijn mijter liet ik het dak omlaag. Het was gelukkig ook droog, toen de Sint op zijn riante rode zetel plofte, zijn staf in zijn rechterhand overeind houdend om zijn publiek tijdens de route naar de schoolingang met zijn andere hand statig toe te zwaaien.
Om het ontvangstfeest compleet te maken liet ik een van de heldhaftige Pieten het stokje overnemen. Vol bravoure stapte zij op het hoge zadel om haar baas onder luid belgeklingel naar de ongeduldig joelende en roepende kindertjes te pedaleren. De prachtig uitgedoste Piet vervulde haar bestuurlijke functie voortreffelijk.
Toen de Sint was uitgestapt en warm werd onthaald onder discoritmische klanken uit de luidsprekerboxen (Sinterklaas, Sinterklaas, ... wie kent hem niet?!) strooiden de Pieten handenvol pepernoten en ander snoepgoed in het rond. De aandacht voor de becak en de fietsjes van de overige Pieten verdween als sneeuw voor de zon, die zich helaas niet echt liet zien.
Meegezongen moest er worden. Dat deden de kinderen en hun ouders dan ook volop en met volle inzet.
Na een vriendelijk welkomstwoord voor de Sint kon het feest in de school beginnen. Joelend holden de kinderen hun klaslokalen binnen.
Mijn opdracht - de belofte aan Sandra voor een bijzonder transport - was voltooid. Mijn lange, koude terugreis kon beginnen. Anderhalf uur later arriveerde ik bij mijn becakstalling, doorweekt van de transpiratie onder mijn warme jack, slechts geplaagd door een tiental ijskoude tenen. Weer de nodige mensen met mijn bijzondere fiets tevredengesteld, speelde door mij heen. Zoals ik dat 's zomers in ons prachtige duingebied ook diverse keren met andere (ook bejaarde) mensen doe. In gloeiende voldoening keerden mijn tenen razendsnel via een prikkelende tinteling naar hun oorspronkelijke, natuurlijke staat terug. En gauw schakelde ik het koffiezetapparaat in, brrr, hmmm, lekker.
Sandra mailde achteraf - heel lief - dat zij in de hectiek van het evenement helemaal was vergeten mij een kopje koffie aan te bieden. Ik kon daar alle begrip voor opbrengen, want het ging ten slotte om Sinterklaas. En daarin was de Vlinderschool uitstekend geslaagd: een geweldig ontvangst organiseren, zodat de kinderen van een heerlijk feest konden genieten. Vermoedelijk met kadootjes en vast wel een kopje chocolademelk!
Sandra, jullie hebben met elkaar een mooi partijtje op jullie school georganiseerd. Mijn complimenten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten