Kerstpost per becak

Het is hartje winter, en HOE! Dikke pakken sneeuw en ijs belemmeren de voortgang over de weg in de bebouwde dorpskom. Sneeuwschuivers en pekelstrooiers houden hun winterslaap. Zij laten zich in het publieke domein amper zien. Wordt onder Rutte c.s. alles wegbezuinigd? Binnenweggetjes zijn en blijven vrijwel onbegaanbaar, met name voor tweewielers.
De postbode blijft de Kerst bij de mensen thuisbrengen. Sure he can, ook op de fiets. Poststakingen zijn achter de rug, tot het moment dat alle postbodes zijn ontslagen. Een is er in ieder geval nog. Hij rijdt in Heiloo met een roodgekleurde 'becak' (soort riksja) zijn kerstpost door het dorp. De driewieler houdt zich stoer staande en rijdende, bepakt en bezakt met zilverkleurige posttassen. De vrolijke verschijning roept vele spontane reacties op:
"Goed bekeken". "Zo kun je niet vallen". "Wat 'n mooie fiets". "Gewéldig".

Het loodzware fietsen door het sneeuwlandschap drukt de pret niet.
De postman - jingle bell, jingle bell - belt niet alleen twee keer, hij beschikt ook over een ijzeren gestel. Hij glundert door de aandacht die de mensen hem geven. Zelfs de fotograaf van de lokale krant heeft hem in het vizier en schiet zijn winterse plaatje.
"In kleur op de voorpagina?".
"Wij doen ons best!".
"Vrolijk Kerstfeest!".