Lichtstad Eindhoven, the Light Version

In het kader van een 'Weekendje.weg' togen wij eind maart 2011 naar het land waar het leven goed is, het Brabantse land. Hoog tijd om daar eens in de grote stad ons lichtje op te steken. Het is het weekeinde van een beslissende ontmoeting tussen 010 en 040, een wedstrijd die in de Amsterdam Arena plaatsvindt. Je kunt er derhalve maar zo ver mogelijk vandaan blijven, in de wetenschap dat de Amsterdamse bluf die van Eindhoven dit keer de baas zal zijn. Zulke verbeeldingskracht kun je hebben als je tussen de hoofdstad van ons land en de kaasstad van ons land in woont. Wordt roodwit uit Mokum geen kampioen, dan wordt roodwit uit de stad van het beleg het wel. Daar kunnen noch roodwit uit Philipsstad, noch roodwit uit de Maasstad dit keer iets aan veranderen. Om van die andere roodgekleurden uit de textielstad in het oosten van ons land maar te zwijgen. Nee, dan zou het vele malen aparter zijn als het rood, wit en blauw uit het noorden van het land, uit die stad met die schaatstempel, het een keer zo ver zou brengen. Dat zou pas echt geweldig zijn. Maar ja ... dat zit er helaas toch niet in!

 

Roodwit uit Limmen

Op ons gemak nemen wij de Intercity die ons rechtstreeks van Heiloo naar Eindhoven brengt. Het is drukker dan wij op de vroege zaterdagochtend verwachten. Helaas biedt de stiltecoupé geen oplossing, ons volkje is - op een enkele uitzondering na - niet zo gewend om zich aan spelregels te houden.

Eindhoven is een uitdagende en moderne stad in het zuiden van ons land. Hier durft men te experimenteren, eigenwijs te zijn en over grenzen heen te kijken. Hier is veel dynamiek op het gebied van technologie, sport, kunst en design. Minstens één keer in ons leven moeten wij toch in de vijfde stad van Nederland zijn geweest. In de stad met een levendig centrum met veel café's, terrassen en restaurants, en met moderne, overdekte winkelcentra als de Heuvelgalerie en het Piazza Center in de binnenstad. We ontdekken dat het compacte centrum zich prima te voet laat verkennen.
Vanaf het Centraal Station lopen wij zo de binnenstad in, langs de Markt met zijn café's en terrassen, van oudsher het stadshart, in de richting van ons hotel Park Plaza aan de Geldropseweg. Het is een viersterrenhotel, dat ons een uitgebreid luxueus ontbijt op de zondagochtend in het vooruitzicht stelt. Dat is nog eens genieten, want dit keer behoeven wij - vinden wij - ons traditionele trimrondje niet uit te voeren. Dat hebben wij aan de zaterdagmiddag verdiend door te voet de stad zo goed mogelijk te verkennen.


'De radio'

Het originele NS-station van Eindhoven is in 1866 gebouwd. Met de groei van de stad komt er negentig jaar later een nieuw, modern station. In de volksmond wordt dit al snel 'de radio' genoemd, omdat het gebouw lijkt op de Philipsradio's uit de jaren '60 van de twintigste eeuw. Het kan de bedoeling van de architect niet zijn geweest, want de radiomodellen die op het Centraal Station lijken, bestonden in 1956 nog helemaal niet!

Op 1 januari 2008 krijgt NS-station Eindhoven de status van Rijksmonument. Het behoort tot de mooiste in de wereld en is opgenomen in de catalogus 'Le temps des Gares', de beroemde lijst met gedenkwaardige stationsgebouwen op aarde. 'Doorgang, afscheid en ontmoeting' luidt het opschrift boven de ingang.

Ode aan Philips

'De Witte Dame'

'De Witte Dame'

'De Lichttoren', waar 'het lampenmaakstertje' staat



De Bijenkorf (groen) op de achtergrond  

Het front van De Bijenkorf met nepetage

Van Abbemuseum (oudbouw)

Zaterdagmiddag, rond half drie, het zonnetje schijnt heerlijk. We hebben onze jassen en andere overlast op onze kamer achtergelaten, na het nuttigen van een pilsje en een koffie aan de bar, en we wandelen langs het vlakbij gelegen Van Abbe.
"Laten we even binnen gaan kijken", stel ik Erna voor. We hebben de bedoeling om het museum op zondag te gaan bekijken, maar we zijn er nu toch. Aan de balie vernemen we dat op de eerste zondag van de maand om klokke twaalf altijd een gratis rondleiding is. Klinkt interessant. De toegang bedraagt tien euro per persoon, voor een oudere jongere zoals ik acht euro.
We kijken nog wat rond in de entreeruimte en museumwinkel. Bij het weggaan om de binnenstad te verkennen komt een portier op ons af.
"Kan ik u misschien helpen", vraagt hij vriendelijk.
"Dank u wel, maar we zijn net aan de balie geweest. We willen het museum morgen bezoeken".
"U weet dat de toegang zo dadelijk, vanaf drie uur, gratis is in verband met de opening van een nieuwe expositie?".
"???. Nee, dat heeft die dame daar ons niet verteld. Is dat echt zo?".
We kijken elkaar aan. Wat zullen wij doen, wij die echte Hollanders zijn, ha ha. Het zonnetje schijnt nog steeds, onze glimlach groeit.
"Dank u wel voor deze informatie, meneer".
We besluiten tot drie uur te wachten en gratis eieren voor onze museumdrang te kiezen. Een goede keuze, naar blijkt, want in een uurtje zijn we het qua inhoud wat tegenvallende museum rond, en van de te openen expositie hoeven wij het ook niet te hebben.
Er blijft nog genoeg tijd over om de druk bevolkte, winkelende binnenstad te doorkruisen. De overdekte  winkelcentra trekken ons niet, het Design Huis met een groot aantal jongeren voor de deur evenmin. We maken een rondje langs de 'bekende' gebouwen, staren naar de groene betegeling van De Bijenkorf, luisteren nogmaals naar het NS-(radio)station, schuifelen het uitgaansgebied met schreeuwende aandachtstrekkers door en vinden ten slotte bij Boekencafé Schrijvers in de Dommelstraat een rustig terrasje, waar we in het zonnetje een (op)Duveltje en een frisdrankje genieten en wat indommelen.

... Kunst ...

... op het ...

... Stadhuisplein ...

Schoenen in de wilgen?

Als onze glazen vrijwel leeg zijn, wordt het tijd om te gaan, want het belendende tafeltje heeft bezoek van rokers. Van Abbe mag dan sigarenfabrikant zijn geweest, ikzelf een wegwerker van twee pakjes Caballero per dag - overigens in een ver verleden - die tabakrotzooi stinkt en stinkt en stinkt, en de wind staat altijd mijn richting uit! ...

Van Abbe-museum (nieuwbouw)

'Echt iets voor u'

Kortste overdekte brug ter wereld

Het Van Abbe-museum aan de rivier de Dommel in het centrum van Eindhoven is een museum voor moderne en hedendaagse kunst. Het gebouw (de oudbouw) is van architect Kropholler, opgetrokken in traditionalistische stijl. Het werd in 1936 geopend, vernoemd naar de oprichter Henri van Abbe, een sigarenfabrikant. Van Abbe was een liefhebber en verzamelaar van moderne kunst. Hij wilde Eindhoven laten meegenieten.
Het museum bezit een van de grootste collecties van El Lissitzky. Daarnaast zijn onder andere werken van Pablo Picasso, Wassily Kandinsky, Marc Chagall en Piet Mondriaan te zien.

Honoré de Balzac (Rodin)

Buiten staat Honoré de Balzac, een kunstwerk van Rodin. Bij de trap voor de ingang staan twee beelden van paarden, gemaakt door beeldhouwer John Raedecker.
De nieuwbouw van het museum is van architect Abel Cahen. De kortste overdekte brug ter wereld, het fel roze huisje van John Kömerling, draagt de tekst 'Echt iets voor u'.

St. Catharinakerk



... onze buurman? ...



Uit eten in Eindhoven kan op vele adressen. Goed en betaalbaar, daar proberen wij altijd voor te opteren. Onze keuze op restaurant 'Memories' in de Dommelstraat 36 is ons uitmuntend bevallen. Daar houden wij een goed gevoel en een gevulde buik aan over, terwijl er in de portemonnaie nog wat overblijft, ha ha. Just remember the good times! luidt het motto van Memories. Zo is het maar net. De afbeeldingen van Humphry Bogart, Marylin Monroe, Frank Sinatra en Charley Chaplin staan nog op ons netvlies. Ook het heerlijke driegangenmenu, beginnend met een garnalencocktail, hoofdmaal sliptongetjes en sorbetijs toe, begeleid door onze favoriete droge Chardonnay, zullen wij niet licht vergeten.

Driegangenmenu, that's it!



Mmm, lekker, wie doet me wat?



Dit was de lichtstad!