65+ and still young: Ik zag ze vliegen op Schiphol

... flink fietstochtje ...

Op donderdag 12 juni 2014 is het weer schitterend, stralend fietsweer. Ik heb zin in een flinke ronde, waarheen weet ik vooraf niet goed. Wel zuidwaarts in ieder geval. Zo gezegd, zo gedaan. 's Morgens op tijd van start (ca. 8.15 uur) en dus redelijk vroeg door het doodstille duinreservaat. Overdag zie je ze niet, nu stuiven de witte konijnenkontjes in gezwinde huppel en met platgeslagen oortjes ervandoor. De aalscholvers zingen in koor voor me en de 'Kwal' ruist alsof de Noordzee-branding in aantocht is. De honderden ganzen zijn nog in ruste. Zij hebben hun sporen op het fietspad, dat Oldenborghweg heet, gedukt. Hoopjes die ik met mijn dunne bandjes zorgvuldig ontwijk. Het lijken wel bo-lusjes, die een gediplomeerde banketbakker heeft gedraaid. Bó-lusjes ... heeft niets van doen met bó-hémien, laat staan met Bó Derek, rare associaties die in mijn hoofd opdoemen. Nou ja, het zal je gebeuren dat Bo Derek aan een duinvoet verschijnt. Fata Morgen Brenge.
Wat wel opdoemt, is de industriële achtergrond van Tata Steel IJmuiden, daarvoor Corus, daar weer voor gewoon Hollands Hoogovens. Voilá, de eerste HH-Erlebnis staat genoteerd.

Vlak voor Wijk aan Zee haal ik Jürg in, een fellow fietstraveller uit Rostock. Hij is warm gekleed (lange broek), heeft wel een bruine kop en veel bagage (tent, slaapzak, etc.) op zijn fiets. Bovendien een wegenkaart op z'n stuur. "Ik ben via Hamburg naar hier afgezakt om mijn zoon in Rotterdam te bezoeken". Hij is op 1 mei gestart (dag van de fietsarbeid), zijn fietsteller staat inmiddels op iets meer dan 2.000 kilometer. Kan ik (nog) niet aan tippen. Wij rijden gezamenlijk over de sluizen van IJmuiden het mij uit mijn jongste jeugd bekende Santpoort binnen, waar mijn vader in zijn eerste auto (een zwarte Vauxhall, UT-64-13) ons gezin op visite bij zijn oude baas Haleber bracht.
Jürg neemt hier de wijk naar de kust, ik kies westwaarts voor Spaarndam. Onze babbel onder het doortrappen was geanimeerd, zo vond ook Jürg toen wij elkaar de hand schudden.

Via Halfweg, Schiphol, Hoofddorp, Lijnden, Haarlem, Schoten en opnieuw Santpoort koers ik in de loop van de dag huiswaarts, weer door de duinen van Wijk aan Zee en Heemskerk. Ik ben net boven de honderd uitgekomen. Nee, geen kilogrammen, maar kilométers. Een mooie afstand, een mooie dagvulling, een mooi besluit. Zou Jürg al in Rotterdam zitten?

... Rooksignalen van Tata Steel ...

... ganzenrust ...

... selfie ...

... plaspauze ...

... Velserbroek ...

... stomme ...

... fietsidioot ...

... kwáád dat ie is! ...

... om de haverklap een opstijgend vliegtuig ...

... voormalige suikerindustrie van ...

... Halfweg ...

... kerk moet verdwijnen; staat al tijd op 12.00 ...

... op de rechterflank staat 'Manchester' (geloof ik) ...

... Hoofddorp ...

... Cruquius Gemaal ...

... hartje Haarlem, voor het Stedelijk Gymnasium ...

... drukke Grote Markt ...

... Oosterhuis kijkt toe ...

... wildverdiend bij ...

... 'De Wildeman' in Santpoort ...

... etwas los? ...

... afvalluhhh ...

... sterren van fusieclub Telstar (1963-2013) ...

... de staalgigant in IJmuiden investeert ...

... nu nog kunstgras aanbrengen ...

... en de directeur zal blij zijn ...

... even wachten ...

... voor de pont Velsen Zuid-Velsen Noord ...

... Wijk aan Zee, Europees cultureel dorp ...

... HH aan 't werk ...

HH staat voor Horst Heidenreich, een náám in Wijk aan Zee. De Bremer van origine is hier al tientallen jaren gevestigd, inmiddels zeventiger, dus wat hij noemt "een beetje rustiger aan" met zijn pension. Zijn accent verraadt zijn afkomst. Ruim dertig jaar is hij nauw betrokken bij Rummikub, de topsport in dit gemoedelijke dorp. Ooit, twintig jaar geleden, heb ik HH eens geïnterviewd, toen WaZ de WK Rummikub organiseerde. "Und wer soll Weltmeister werden?", vraag ik hem. Lachend zegt hij: "Holland, natürlich". Tja, als je eenmaal met het Rummikub-virus bent besmet, denk je niet aan de WK-Fussball in Brasilien. "Zie je die roodwitte vlag in het midden?", vraagt Horst mij nog, als ik op het punt sta om op te stappen. "Je raadt nooit welke vlag dat is". Ik moet denken aan de vlag van Neurenberg, ook roodwit, en probeer die gok. Horst lacht mij weg, lacht Frankenland weg en zegt trots: "Bremen!". Die staan onderaan in de Bundesliga, probeer ik nog. Daar wil hij echter niets van weten.