Het was (nog) stil in Monnickendam

Op donderdag 5 juni 2014 doen heul veul Nederlanders op de fiets hun best op Alp d'Huzes. Zo'n mass event is aan mij niet besteed. 'Ze doen hun best maar, zolang ik er geen hinder van heb. Succes, luitjes'.

Erna geniet het traditionele, jaarlijkse bedrijfsuitje met haar dienst/afdeling van de gemeente Amsterdam in de gemeente Amsterdam. Als ik het goed heb onthouden: 's ochtends chocolade maken, rondvaarttocht en naar Artis. Natuurlijk nassen, tussendoor en achteraf. Hardwerkende ambtenaren verdienen zo'n verzetje!

... Centraal Station ...



Als gepensioneerde jongere oudere kies ik op deze dag voor een zitplaats op mijn zadel. Mijn fietszadel, wel te verstaan. Monnickendam lijkt mij wel een bezoek waard. Als het goed is, ligt daar een schildpad in de haven ...

 

... we noemen hem ...

 

... Tortuga ...

Van Limmen naar Akersloot is zó gepiept. Het pontje blijkt startklaar om over te steken.

Het pontje van Akersloot. Voor een euro mag ik (bijna) mee. Dank u wel, schipper. Als ik aan kom fietsen, staat één fietser aan boord en is de klep van de boot omhoog. "Houd uw klep ...", roep ik naar de schipper. Hij laat hem op zijn gemak zakken, de eenzame fietser aan de overkant bonkt op zijn stuur, is het er niet mee eens. Hij zal haast hebben. Als ik met mijn fiets aan boord stap komen er nog een paar auto's aan. Zij mogen van de schipper ook mee, tegen de wil van de fietser aan de overkant. Hij heft zijn ongeduldige vuist.

In De Rijp volg ik het 'Oranje-spoor'. De man in zijn bootje zwaait me lachend toe. Hij is vaker gekiekt.

Hier reed de diepblauwe Oranjebus over de Rijper kasseien. Gelukkig is dat festijn achter de rug, met een gewone auto voel je je als fietser al niet veilig in die smalle doorgangsroute.

Noord-Hollandse wind, wolken, luchten en ... ook nog regenbuien?

Leeghwater heft zijn armen in Midden-Beemster. Het plaatsje is net in het nieuws omdat de voorzitter van de ondernemersvereniging een eind aan zijn leven heeft gemaakt en aan dat van zijn echtgenote, of zoiets. Een familiedrama, naar het schijnt. Als de dijken het maar houden, denk ik dan. Tja, wat moet je anders?

Op naar Purmerend, overloop van Amsterdam, meteen te merken, dus gauw naar Purmerbos voor doorgang in de richting van Monnickendam.

Er is natuurlijk niks mis met Amsterdam, noch met Purmerend, maar ik ben toch blij dat ik in een durpie woon. En dat ik liever van de natuur geniet dan van winkelende mensen of zo.

Dit is dan Monnickendam, om twee voor twaalf (Els), ook al krijg ik dat helaas niet goed in beeld.

Monnik, Monniken, Monnikenwerk, Monnickendam.

... palinkie roken? ...


 

In Monnickendam is een café, dat vierhonderd jaar bestaat. Helaas is het gesloten. Da's pas lekker!!!

2 voor 12 - eg wel

In de haven van Monnickendam meld ik mij bij de havenmeester. Als het goed is, ligt het jacht van Ronald en Marijke de Boer uit Groningen hier. En daar wil ik, onaangekondigd, best wel een bezoek aan brengen. De 'Tortuga', het fantastische self-made zeilschip, een catamaran, door Ronald minutieus en tot in de puntjes en perfectie geconstrueerd, ligt aan de buitenkant van de pier. De inhabitants zijn helaas afwezig en laten zich binnen een half uur evenmin zien. Dat is jammer, want ik had hen graag live een goede reis naar de Azoren willen wensen.

Ja ja, met je boot(je) naar de Azoren, ik moet er niet aan denken. Op de fiets vind ik het al niets.

E-mail-verkeer achteraf (ik had een briefje op de Tortuga achtergelaten):

'Hallo Peter,
Jammer dat we je gemist hebben.  We hopen dat je geen zware buien onderweg gehad hebt. Wij zijn nu net voor een dikke bui binnen. Morgen varen we naar Amsterdam. We gaan daar liggen bij Rehbergen. Dat is bij de vroegere NDSM-werf. We blijven daar zeker tot zondag. Als je nog een keer wilt langskomen, bel dan even. Het zou jammer zijn als wij je nog eens missen. Groetjes vanuit een nat Monnikendam. Ronald en Marijke'

'Ja, dat was zeker jammer. Ik begreep van de havenmeester dat jullie aan het fietsen waren. Nou, dat was ik dus ook. Rondje van 90 km, niet helemaal droog gehouden. Risico van het impulsieve (fiets)vak is dat je elkaar kunt misfietsen. Rehbergen ken ik nog van mijn bezoeken aan Henk de Velde. Ik denk niet dat een fietstocht met Pinksteren in die richting erin zit. Ben benieuwd hoe jullie verdere zeilreisplannen eruit zien.
In ieder geval groetjes, ook namens Erna, die vandaag o.m. in Artis verblijft (apenkooien, ha ha, bedrijfsuitje).
 aHoi, Peter'

'Hallo Peter,
Door jouw verhalen van vorig jaar over de Azoren zijn we geïnspireerd om die kant op te gaan. Hopelijk werkt het weer mee.
Groetjes, Marijke en Ronald'

... de grandioos mooie 'Tortuga', een pracht om trots op te zijn ...

Opgelucht fiets ik verder door de prachtige Noord-Hollandse natuur onder de rook van Adam.

Nog zo'n aquarel. (Wel even krijten, Samuel, scherp blijven, hè)

... in de verte de stompe toren van Ransdorp ...

Hij staat in Nieuwendam, geloof ik, maar ik ben niet zeker en ik weet niet waarom. Enkhuizerplein of zoiets? Voor mij onbekend terrein. Net als Kadoelen en zo.

Bekender terrein, want voormalige woonplaats, beter gezegd woondorp, in het verre verleden. Oostzaan. Jezus, hier wordt ook al verschrikkelijk gebouwd en gebouwd en gebouwd. Leve Tokio, leve Yokohama, daar gaan wij hier ook naartoe. Ook al is de natuur onder de rook van Amsterdam - Broek in Waterland, Zuiderwoude, Zunderdorp, Ransdorp - van ongekende schoonheid.

Mijn eerste flat, vier kamers op veertien hoog, de hoogste verdieping: de Noordwachter in Zaandam. De huidige bewoners zien mij langs fietsen en gooien bakken met water naar beneden. Ja hoor, de familie Pluvius. De hele route heb ik via mijn gevoelsTomTom tussen de buien door gelaveerd en hier, aan de voet van dit Himalaya-gebouw, storten ze in korte tijd een lading hemelwater over mijn hoofd, over mijn fiets, over mijn ... gvd, hadden ze niet even kunnen wachten, opdat ik even had kunnen schuilen. Zaanstad: bah!

De Zaan: nostalgie uit de oude doos. Vroeger kwam 'de Zaan' door het hele land, dat wil zeggen de vrachtwagen die de lading bij de AH-winkels langs bracht. Ook bij de ZB-winkel van mijn vader, waar ik vaak hielp met sjouwen, sjouwen, sjouwen.

De Zaan, nog steeds een intrigerende stroom.

Waar de Noord-Hollandse luchten steeds dreigender worden, haast ik mij naar huis. Dat valt in deze routing - door de Zaanstreek naar het noorden - altijd tegen, want hoe je het wendt of keert, de wind hindert, terwijl veel auto's je tegemoet passeren en voorbij inhalen. En je bent natuurlijk steeds meer aan het afzien. Maar ... ik ben en blijf een bijtertje met een doorgaand dieseltje. Na 90 kilometer open ik zonder zadelpijn  thuis de fles, waar een rood wijntje in zit. Ik neem een slok en duik onder de douche.
Heerlijk, liefst twee kilo afgevallen. Vochtverlies?

In Monnickendam barst het seizoen komend Pinksterweekeinde los. De havenmeester van Monnickendam is voorbereid. Fraaie witte boten liggen langs de steigers. Te huur. Uitvaren, mensen, het wordt bloody hot.

's Avonds na mijn fietstocht verhaalt Erna over haar plezierige dag met het teamuitje van haar werk. Al was het fris en dreigden de wolken, zij en haar collega's hebben zich opperbest vermaakt. Ik ook, met liefst twee door Erna zelfgemaakte en meegebrachte chocolaatjes achter de kiezen. Er is meteen weer een pondje bij gekomen. Morgen nog maar eens proeven, want er staat een uitdagend doosje vol in mijn nabijheid.

Artis Natura Magistra, altijd boeiend: