Los steekje door Leiden

Koetjes en Kalfjes, Malle Jan, 'n Steekje Los, Ratjetoe, Soetenso, Jut & Juul, Dille & Kamille. Idd. Leiden is inderdaad leuk, ik stop het niet In den Doofpot. Leiden is niet in last. Lang geleden kwam ik er voor het laatst. In de Haarlemmerstraat frequenteerde ik mijn AH-Erlebnis. Beroepsmatige visites. Ook legde ik aan het eind van een schriftelijke LOI-cursus (Personeelchef) in diezelfde straat het examen af. Volgens mij in de Stadsgehoorzaal, waar ik anderhalve dag zat te zwoegen en te zweten. Geslaagd vakwerk.

Richting eind 2013 resteerde mijn laatste papieren NS-keuzekaartje om per trein een bestemming te bedenken. Opeens raakte m'n steekje los. Snuffelen in de binnenstad van Sleutelstad Leiden, historische stad met na Amsterdam het meeste water binnen haar poorten. De historische binnenstad van Leiden heeft in totaal 28 kilometer aan grachten en singels. Wie het heeft bedacht weet ik niet, maar het besef dat je bruggen nodig hebt om over al die grachten en singels te komen, is ook hier tot gelding gekomen. Niet minder dan 88 bruggen telde ik! Daaronder de Koornbrug uit 1642, waar koren werd verhandeld, die sinds 1834 de oudste overdekte brug van Nederland is.

Leiden telt ruim 2.800 monumenten, dat aantal heb ik niet nageteld. Van hofjes tot molens en van kerken tot stadspoorten, hun aantal is enorm. Leidens binnenstad is eigenlijk één groot monument met de sfeer van de Gouden Eeuw. Je treft er de nog originele Burcht, staande op een 'motte' (Burchtheuvel). De Waag uit 1657, ontworpen door Pieter Post, een van de belangrijkste bouwmeesters van toen. Het Gravensteen, oorspronkelijk de gevangenis van de graven van Holland, later de stedelijke gevangenis. De executieplaats heette in de volksmond 'het groene zoodje' of 'schoonverdriet'.

De Pieterskerk was de eerste kerk van Leiden. De graaf van Holland wijdde hem in 1121 aan Petrus en Paulus. Door de eeuwen heen werd de kerk onder de naam Sint Pieter groter en groter. Toch voelde ik mij niet vereerd, al verschenen de sleutels die mijn naamgenoot (Petrus) als poortbewaarder (van de hemel) bij zich droeg in het stadswapen van Leiden. 501 Jaar geleden stortte de meer dan honderd meter hoge toren aan de westzijde van de kerk in een nacht in. Hij is nooit meer heropgericht.

Binnen hand- en voetbereik trof ik in Leiden een dozijn musea aan. Het NS-station uitkomend zag ik vrij snel Museum Volkenkunde aan Steenstraat 1. In theorie kon ik hier een wandeling rond de aarde maken. Toch liet ik deze wereldreis in Leiden aan mijn fantasie voorbij gaan. Ruim 200.000 unieke voorwerpen en een nieuwe Boeddhazaal is mij te veel van het goede.

Dat gold ook voor Naturalis aan Darwinweg 2. Dit avontuur levert meer dan 10.000 échte dieren, planten, stenen en fossielen uit de hele wereld. Oog in oog staan met een wolharige mammoet? Moet dat? Mij aan een achttien meter lange dinosaurus vergapen? Ik ben toch ook niet naar Jurassic Park geweest! En het vogelbekdier - Plattypussie - heb ik in het echt proberen te ontdekken. Da's pas avontuur.

Wel stapte ik aan Rapenburg 28 het Rijksmuseum van Oudheden binnen. Hier kon ik Petra's 'Wonder in de woestijn' ontdekken. De oudheid komt in dit museum tot leven met spannende mummies en imposante Romeinse keizerbeelden. Je kunt er oude Egyptenaren, Grieken en Romeinen ontmoeten en kennismaken met de oudste bewoners van het Nabije Oosten en niet te vergeten van Nederland.

Binnengetreden geraak ik tussen de drukte van oude(re) bewoners uit Nederland, die zich geduldig in twee rijen scharen om hun nieuwsgierigheid te bevredigen. Tussen al dat grijze gedoe vergaat mij de lust om mee te lijden in Leiden. Wil ik echt terug naar de tijd van het oude Egypte, Petra, dan weet ik mijn solutie: mallen voor mummies staan er meer dan genoeg voor de kassa.



... Rapenburg ...

In de zeventiende eeuw ontwikkelde het Rapenburg zich tot de voornaamste gracht van Leiden. De stad ging het voor de wind, rijke kooplieden zochten een plek om hun huis te bouwen. In de loop der eeuwen hebben aan het Rapenburg vele 'beroemdheden' gewoond. Van medicus Boerhaave tot verschillende leden van het Koninklijk Huis, die in Leiden studeerden. Voor mij redenen genoeg om me er niet te vestigen.

De 'Leidse Loper' is een wandeling die de mooiste plekjes van Leiden laat zien. Het is een bewegwijzerde route met op enkele plaatsen borden die achtergrondinformatie geven. Je kunt ook in het voetspoor van de jonge Rembrandt treden. Rembrandt van Rijn werd op 15 juli 1606 in Leiden geboren en woonde er de eerste 26 jaar van zijn leven. Je komt onder meer langs zijn geboorteplek, langs het atelier van zijn leermeester Jacob van Swanenburgh en langs de Latijnse school, waar Rembrandt les kreeg.

Ik zocht als gebruikelijk de rust op de plekken waar stadsrumoer is buitengesloten. Dat kan gelukkig ook in Leiden, want de stad telt liefst 35 hofjes. Deze idyllische plekjes zijn vrijwel allemaal in de binnenstad. Het lijkt alsof de tijd er heeft stilgestaan. Als je een dagje ouder wordt/bent, is dat zeer ge-rust-stellend.
Het betekent dat ik het van oudsher belangrijke knooppunt van weg en water nog wel eens zal opzoeken. Samen met Erna, want dat is gezelliger dan alleen, én Leiden beschikt ook over een Hortus botanicus ...