Blanke krasse Piet op pad in Maastricht e.o.

Achterzijde NS-station Maastricht

NS-stationshal Maastricht

Ons bezoek in de derde week van november 2013 aan Maastricht is helaas weer achter de rug. Op een speciale KRAS.NL-kamer (201) hebben wij een nacht in Golden Tulip Apple Park Maastricht**** doorgebracht. Daarna konden we opkrassen naar een identieke kamer (217), zij het zonder krassen.

Het op Amerikaanse leest geschoeide hotel torent aan de Pierre de Coubertinweg 3, vlak naast MVV-stadion 'De Geusselt' en ook vlak naast de enorme bouwput, die het autoverkeer op de bovengrondse snelweg A2 binnen enkele jaren door een gigantische tunnel ondergronds moet doorspoelen. Het wordt de eerste ondergrondse 'opgestapelde' snelweg: twee lagen in het aardedonker op elkaar en erbovenop een openluchtweg. Een indrukwekkende giga-klus, waar wij als eenvoudige piétons even bij stil stonden, terwijl het bovengrondse verkeer, vooral vrachtwagens, bijna over onze grote tenen voortsnorde.



Giga-bouwput t.b.v. tunnel A2

Bij aankomst stond vriendin M. uit Geulle ons al op het perron op te wachten. Negen maanden geleden ontmoetten wij elkaar vlak voor Carnaval live voor het laatst, maar zowel haar als onze (gezins)situatie was ongewijzigd, we zijn alleen driekwart jaar ouder geworden. Met Limburgs accent togen wij naar het Golden Tulip, schreven ons aan de receptiebalie in en stapten vol goede moed en hoge verwachtingen in M's pittige fruitlimousientje om in Geulle aan de Pörkult, beter gezegd Bogrács te geraken.

Chef-kok T., voor de preparatiën van het Hongaars culinaire gerecht thuisgebleven, roerde in de kookpot op het knusse terras, terwijl dikke dampen ons als begroeting tegemoet sloegen. De originele goulash was op z'n Hongaars in de maak (Pörkult), in een speciale Hongaarse (buiten)ketel anders geheten (Bogrács). Wat een geurend, kleurend en smakelijk feest is dat geworden!

Pörkult  (Bogrács = in de ketel):

Ingrediënten: uien, rundvlees in dikke plakken (vet smelt door de stooftijd helemaal weg), mergpijpjes, reuzel om in te bakken, winterwortel in stukken, knoflook, rode paprika’s, kleine knolselderij, geschilde en gehalveerde aardappels, tomaten, karwijzaad, komijnpoeder, bladselderij (of bleekselderij), bouillonblokjes, zout, zoet en heet paprikapoeder ('édesnemes'= zoet en 'csípös'= pittig)
Bereiding: uurtje of vier! 

Onze meegebrachte wijn van Hongaarse oorsprong - de druiven door ene Heer Hugo te Akersloot helemaal uit Hongarije geïmporteerd en in onze buurgemeente bewerkt - bleek een voltreffer bij de maaltijd later op de avond. Rundvlees, uien, paprika, aardappels, selderie, valderie, valdera, selderij, tomaten, knoflook en wat niet meer moesten immers een uurtje of vier pruttelen, alvorens de kok kon opscheppen. Ondertussen voorzag hij ons - invoelend - van een overheerlijk apéritiefje, waaraan hij zelf uiteraard ook deelnam. En opscheppen kon hij ...

De maaltijd smaakte voortreffelijk, want de heerlijk zachte ingrediënten streelden onze met de rode wijn besprenkelde tongen. Op de voedingsbodem was niet voor niets vooraf het verrassend borreltje gelegd. Limburg blijft voor ons het Bourgondië aan de Maas.

... voedingsbodem ...



 

... de snelle hand ...

 

... van de keukenmeester ...


Een wandeling door het ons redelijk bekende Maastricht bracht ons opnieuw naar de gewaardeerde, schitterende bibliotheek inclusief Centre Céramique. Met de lift naar de vierde etage (wandelmoeheid sloeg een beetje toe), om vervolgens trapgewijze etage voor etage af te dalen. Aldus kwamen we langs de tentoonstelling over 'Mariabeleving in Limburg', waar tot onze spijt de World Press Photo-expositie net een weekje afgelopen was. Maria Vol van Genade heet dat. Wij namen tijd om op adem te komen, want buiten was het aan de frisse kant.

Natuurlijk hadden we onze inwendige genade al van heerlijkheden voorzien, zoals sop en bruudsje, een harinkie van De Dolfijn op de Markt, een patateke van de beste frietzaak op de Markt en een pinteke en cappuccino als genadig slechte vaste gewoonte. Boekhandel Selecxyz in de kerk is ge-Polare-seerd, zoals ook de heer De Slegte zich aan Polare heeft uitgeleverd. Wat mij betreft is het altijd boeiend om als boekenapostel Petrus zo'n boekenkerk even binnen te stappen. Zeker deze mooie ruime kerk, waar het uitgebreide assortiment honderden bezoekers op een middag aantrekt. Dat is wat anders dan de rust die de bieb uitstraalt, ook al staat daar prachtig glaswerk in de etalage.



 




... het Vrijthof in opbouw voor de Winterspelen ...



 

... grrr, ik lust er nog wel een ...



Op zaterdag sporen wij per NS weer huiswaarts. De wetenschap dat er in het weekeinde aan het spoor wordt gewerkt maakt ons niet vrolijker. Maastricht-Alkmaar zonder overstap verandert in Maastricht-Amsterdam, waar op een overbevolkt eindpunt Centraal Station mag worden gewacht voor de transfer noordwaarts. Van de geboden informatie klopt als gebruikelijk betrekkelijk weinig. Gelukkig is Erna uitermate goed in spoorzoekertje spelen, dus valt al met al de schade van verloren tijd uiteindelijk mee. Wandelend van NS-station Heiloo naar thuisbasis Limmen kunnen we in een stralend zonnetje terugblikken op een geslaagd bezoek aan het zuiden van ons land.