Warme kroket in koud Deventer

Dromend dagje Deventer? Door de wereld van Anton Pieck? Met Bussinks Echte Deventer Koek? ...
De ijskoude winterdag in februari is sneeuwloos. Mediterraan blauwe hemel in het westen, grijze wolken aan het oostfront. IJzige wind blaast gevoelstemperatuur naar min tien. NS-rapportcijfer: onvoldoende. Lamentabele vertragingen. Helderse Intercity naar Hengeloos Enschede brengt mijn uitje door de war. NS en ProRail kabeljauwen hun Achterhoekse twisten door de intercom.
'Dames en heren. Brugstoring. Geen Intercity'.
Inter-staat-ie?
'De brugstoring is opgeheven. Houd rekening met vertraging'.
Hoeveel? Hoelang?
Surprise-show.
'Door brugstoring geen treinen naar Amsterdam. Reis via Haarlem'.
Brug te ver.
En de brugstoring?
'Opgeheven'.
De vertragingen niet.
Hangbrug! Hangop!

Op Koninginne-Koningsdag zal het een gezellig zootje worden. Koningsbrug over Koningsgracht. Vandaag, donderdag 21 februari 2013, is de stemband over het perron niet om áán te horen. Vier, vijf, zes keer achtereen, de ene monotone 'juf' en de andere er overheen. Zitten zij op station Heiloo of op een flexibele werkplek? Ik schat het laatste, maar kan er (niet) naast zitten. De lady-speaksters zitten er zeker naast.
Treinreizigers - vakantietijd, vele - lachen zich besmuikt een bult. Ruis op de lijn, niet voor het eerst, niet voor het laatst. Één spoor, één beleid? Je lacht je rot. Twee geluidssporen, wisselend, niet gewist ...

Per dagkaart - NS-aanbieding - staar ik in de stiltecoupé op de bovenste verdieping in gedachten over zompige weilanden. Groepen ganzen in 't groen grazen voorbij. Dunne ijsvliezen dekken delen van sloten af. Mijn blik botst op stuitende nieuwbouw in de uitdijende Zaanstreek. De woningmarkt tussen bollendorp Gorteldonk, deel van forensentuin Pieperduin, en het metro-urbane Mokum groeit en groeit. Crisis of niet, ik ontdek geen hangbrug die stoort ...

Een dik half uur vermaak ik mij op een hoofdstedelijk perron. Gezellig koud, winderig platform, wachtkamer voor mijn transfer naar Deventerse silhouetten uit sprookjes van Anton Pieck. Het blijft niet bij deze unieke overstap, zoals via www.ns.nl beloofd. Wie treint, die blijft ...

Na volgende, gedwongen overstap in Amersfoort kdeng kdeng 'k dwars door Veluwse bossschages. Korte stop in Apeldoorn. Even bellen? Dan ontwaar ik een veerboot op de IJssel, dorp aan de rivier. Deventer ...
Ik wandel het station uit, steek op mijn gemak over. Dromend door schilderachtige straatjes zwerf ik langs popperige pandjes, grappige geveltjes. Koude wind en weinig volk scheppen geen sfeer. Ik stap een bruine kroeg binnen. Boven roken, beneden toiletten. Begane grond hijs ik me op een barkruk.
"Pilsje met broodje kroket, alstublieft". Koelheldere vloeistof in een glas, krokante warmte op een bord. Het Hanzestadje wil mij omarmen, opwarmen. Het lukt niet echt, de toog blijft stil, de herriecoupé is boven.

Zittend aan de tap passeert de treinrit mijn revue. Review. Hilversum, mijn tienerjeugd, geuzentijd. 'Old pal' Reggy - toen Loosdrecht - woont nu in de radiostad tevens mediadorp. Trotse opa aan de Geuzenweg over het spoor. Hij was razendsnel, z'n krullen zijn uitgevallen.
Reggy googelde mij onlangs, zo'n halve eeuw na dato. We rakelen een keur aan herinneringen op.

'Hugie' prikkelt mij tot facebook, pookt oude vuurtjes op. We porren wat. Ons beider oude vlam - ene Marijke, waar geen tweede van bestond. Een gloeiend kooltje, wat heet. En nu? ... 

Jaren zestig. Henk van der Grift schaatst de wereldtitel, Reinier Paping de Elfstedentocht. Wij - junioren - vertrappen in en op onze nopjes het harde voetbalgras. Opstandige jaren, goud van oud. Braaf Sweet Sixtien swingt vergane glorie. 'Peter, Peter, zie je niet, dat ik ziek ben van verdriet. Pééé-ter, ik ben verliefd'. Tijdperk van Trea Dobbs, Herman van Keeken. Meer nog van Beatles en/of  Stones. Vooral de rollende stenen beklijven sterker, ruiger.

Veelzijdige Reginald beheerst dan al zang en gitaar. Ik bewonder hem, plak aan zijn plectrum, volg zijn voetsporen. Leer door hem lopen door de lange Lindelaan. Van Lotje getikt ... 'O Marijke, en in mijn dromen, zie ik jou al bij mij komen' ...
We could get no ... sa-tis-fac-tion. Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band! Heupwiegend slijmen, zwijmelend slijpen, hoe noem je dat ge-jagger? ...

De trein scheert eerst nog langs Naarden-Bussum, Bussum-Zuid ... 'In de bus van Bussum naar Naarden, gaf ik haar een zoen. Nooit zal ik die rit vergeten, dat ik naast je heb gezeten' ... 
Hier woonde de familie Witte. Vader, moeder, voetballende zoon en dochterlief Antoinette. Vader de mecenas, die ons amateur voetbalploegje met succes tegen de betaalde jeugd van Feijenoord en Heracles liet spelen. Stoer, sterk, sexy samenspel, Gullit zou ervan genieten! 
Antoinette zat naast me (I invited her myself!), aan aan het diner vanwege ons kampioenschap. Lief meisje. Té mooi, vooral té lief ... zeker voor een van die 'straat'voetballers als ik, aanvoerder. (A. is helaas niet op fb te vinden).

Wel te vinden, die ene, eerder genoemde Marijke. Inmiddels lovable Larense, of is het linke Larinese? In alle gevallen Gooise vrouw. Hoogblond, hübsch (zie P&R's archief- en M.'s fb-foto), koket. Dom? How should I know? Mannenverslindster die als kapster jongens het hoofd op hol bracht. I know it.  Zij was vroeger verliefd (ook op mij, meldt haar fb-chat vol overtuiging). Vaker gehoord, ha ha. Ook geloofd? 
Old pal Reggy's lijflied brulde 'Geen woorden, maar daden'. Hij was net als zijn inmiddels overleden moeder Feijenoord-aanhanger. Die lieve moeder - mevrouw H. - was trouwens groot fan van mij, samen met dochter Joke. "Waarom dacht je dat mijn zus altijd bij ons langs de lijn stond, kerel?". Reggy laat me kleuren. Zus Joke woont al jaren in Californië. Go Ahead Eagles: Hotel California. Deventer, here I come, new kid in town ... 

Op haar mobiletje (brommertje) verleidde die ene M. de een én de ander. Onderwijl verloofd met Rob, opeens getrouwd met John, de andere vier, vijf, zes, zeven op een rij achterlatend? M. te L. ten voeten uit, negentien lentes achter de rug, veel ervaring. In kort tijdsbestek, onverzadigbaar, twee, drie, vier, liefst tegelijk! Als je alles van te voren weet, kom je achter the best of my love, Deventer Eagles.

Nu woont M. in het beroemde Gooise brinkdorp. Alleen, veel vriendinnen, één zoon. Winkelen en carnaval als vermaak. Het laatste ter bestudering van zich vermommende kerels. Mijn herinnering aan Loosdrechts Lindelaan blijft recht overeind. Mooie tijd in een ver verleden. Marijke is uit ...

Amersfoort heeft zijn dierenpark, waar ik soms op de fiets heen ging. Prachtig slanke cheetah's in een grote, van stevig traliewerk voorziene kooi. Gevlekte snelle jongens en meisjes op ranke benen. Ik probeerde wel eens langs het hek met ze mee op te rennen. Zelfs Reginald H. zou in zijn beste jaren geen schijn van kans hebben ...
In die tijd reis ik als forensstudent met de trein. Een keer zit ik tegenover een keimooie Elleke uit de keistad. Apart, blond en aantrekkelijk. Ze zwijgt stil, kijkt af en toe in de poppetjes van mijn ogen, die niet in mijn zak zitten. Ze leest tussendoor haar post, op papier. iPad-avant-la-lettre. Ze showt de enveloppe achter de brief. Ik type naam en adres in mijn geheugen. Getikte ik ... 

Ik zoek Elleke een paar keer thuis op. Altijd gezellige ontvangst, jeugdvriend Bertel ging wel eens mee. Ellekes moeder schenkt ons koffie, ziet mij zitten. Mijn vriendschap met haar dochter is van korte duur. Een vliegtuig, waarmee zij reist, stort neer ... Tjee, da's waar, da's lang geleden. De mens verdringt. Ik vloog nog niet ...

Bij aankomst in de koekstad vlieg ik als rondspeurende adelaar op de kruin van de Lebuïnus af. Vanuit een station is kerk en kroeg vaak een kwestie van even oversteken. Singelstraat in, Sijzenbaanplein over naar Achter de Broederen ... De hoge kruin in het hart van Deventer. Het stadscentrum is ongerept, huizen en oude straten zijn goed bewaard. Adelaarshorst zonder slijtage.

De rijke historie van deze Hanzestad is alom terug te vinden. Stromarkt, Botermarkt, Nieuwe Markt. In de Sandrasteeg 't oudste stenen huis van Nederland, 'De Proosdij' uit 1130. Op Nieuwe Markt 37 maak ik een koffietussenstop bij Grand Café 'Dikke van Dale'. Je bent literator of je bent het niet. Who? Me? Het is te vroeg voor een kom huisgemaakte soep. Ik slurp er wel een in de Kleine Overstraat, in 'De Kleinste Soepwinkel'.

Aan de oever van de IJssel vaart een voetveeg de ganze dag heen en weer. Als ware het drs. P. in eigen persoon, van 's morgens vroeg tot elf 's avonds. Een retourtje voor zo'n anderhalve euro. De IJssel deelt niet in tweeën, zoals het IJ met z'n gratis overzet een lijn tussen Noord en Zuid trekt. Deventers voetveer betovert het zicht op de knusse, oude binnenstad. Mij te koud, te troosteloos. Heartache tonight. Ander keertje, bij ander weertje ...

Toch nog even een eeuw terug in de tijd. Life in the fast lane. Vismarkt. Zijstraatjes van een Grote Poot als Vleeshouwerstraat en Spijkerboogsteeg. Uiteindelijk land ik op de Brink, kloppend hart van de stad. Kroegjes en zo. 's Zomers heel sfeervol, vermoed ik. Als echte stadswandelaar - hondloze 'A. van Dis' - snuffel ik rond in de melee van steegjes, straatjes, gangetjes van het historische Bergkwartier. Na dit verstilde labyrint warm ik mij in de bodega van de Roggestraat, het fraai opgeknapte pand uit 1330: 'Chez Antoinette'. Hier stijgt de nostalgie van de daytripper in mij op. 'Antoinette, Antoinette'. Witte vlek uit mijn brein. Desperado ...

Ik ben net verjaard, een dag of tien geleden. Oude voetbalmaat Reggy is de echte goochelaar uit onze jonge(ns) jaren. Vooral met blondines. Hij en ik, beiden bejaard, de dagen zeker niet zat. Ons zwakke-geslacht-geheugen nog altijd ijzersterk. Reggy was snel, ook met M. Ten minste, voor even, vóór mij. Nu verdringen wij haar. Wie kwam in M's plaats? We verdringen elkaar om de namen Eva, Ellen, Albertine ...

Goh, wat maakt zo'n (tweede) pilsje bij 'Chez Antoinette' niet los. Zojuist passeerde ik de HEMA. Waar is de HEMA, dáár is de HEMA! In de Korte Bisschopstraat. Dat bedenk ik nu: Hilde-Elleke-Marijke-Antoinette. De volgorde doet er niet toe, de herinnering telt. Hemelse Eenheids Monumenten, Allemaal. En blond! "Ober, doe mij er nog zo één, aub. Ja, zo'n blonde graag" ...

Blonde? Hilde? Ja zeker, ook Hilde! Als zij toch wist wat ik wilde ... Lyin' eyes. Witchy woman. Ik googel op Hugie's aandringen over de grens. Take it easy. België, Leuven, Markt, kroegen. Stella Artois, Loburg. Goh zunne, duvel op, ik heb er wat verorberd. Ik zei al 'blond'. Bier en Hilde, straffe kost. De Leuvense, ook negentien, achter de balie van hotel Heverlee. Om en nabij 35 jaar geleden een dartel veulen. Tja, Leuven, veulen. We dartelden wat af! The long run? No long run ...

Op ons beider 'oude' dag (54 om 67-) herken ik haar face op 'smoelenboek'. Zo noemt zij dat. Mijn Vlaams vlammende kooltje gaat gloeien, opnieuw goud van oud. Lukt het om schattig te chatten?
"Ik was smoorverliefd op je. Jij was die super aantrekkelijke, net gescheiden vent van 31. Met die knalrode sportcoupé!". James Dean? Mijn bolide vergeet ik nooit. Publiekstrekker, zal ik maar zeggen. Scirocco, lichtgewicht hazenwind. Geen stiltecoupé. Na een half jaar plus een dag rollebolde ik hem een helling in Zuid-Frankrijk af. Ik hield hem niet op de weg, wel van de straat. Een vriend als kaartlezer, drie Franse filles op het schellinkje achterin. De hazenwind luwde tegen een boompje. Op z'n kop, ietwat geplet. De schijnwerpers nog aan, de motor draaiend, benzinelucht in het ledige ...
Wonderwel goed afgelopen, zowel met de meisjes als met de jongens. Minder verging het mijn portemonnee. De verzekering vergoedde geen volle mep. Die ene dag was één teveel. Gelukkig had ik als slokop te weinig slok op. Blazend trilde ik als een rietje. Maar het flikkenpijpje kleurde niet. Toeval? Toeval! ... 

"Ik heb je nog gezocht toen ik net gescheiden was". Take it to the limit. Ze kon mij niet vinden. Ervoor wel, nu ben ik met Erna, al decennia. Hilde was mijn spoor bijster. Niet alleen het mijne. Ook dat van de man waarmee ze oud wilde worden. En later dat van die andere - 'Wat heb je gedaan, Daan, waar kom je vandaan?' - man met centen. Romeo. Hilde reed haar eigen rode Alfa-leventje in puin. Ik kan en wil haar zoektocht naar mij niet geloven.
I can't tell you why. Nu sms't ze me 'Snoet' en wat niet meer. Dat deed zij toen nooit. Doolin-Dalton. Smoelenboek bestond niet. Wel plukte ze aan het stro onder mijn onderlip. Een flirt of menens? Ik houd mij staande: menens. Tot zij haar flirt opgaf, mij inruilde ...

Ik sta nog steeds in Leuvense Hildes top vijf. Ze lijkt Larense M. wel. Vóór George Clooney. Wow. Mijn wereld draait door, de wereld volgens Gasp. Ik heb door dat die op één staat. GA SP. Kale kop, rare naam. Kwart eeuw jonger dan ik, groentje. H. steigert, van dartel bloot veulen naar typisch Belgisch geharnast trekpaard. La tristesse. Is dat schattig chatten? Da's waterverf, brak HtweeO ...

Ik was niet eerder in Deventer. Na Zutphen (met Erna) is het de tweede Hanzestad in korte tijd.
Vriendin Els wil de Hanzeroute met me fietsen, van Doesburg naar Kampen. Goed idee.
H&M mogen niet mee. Hilde & Marijke, (goud van) oude geheugenresten op retour.

Dag Deventer.
Dag (H)E(M)A.
De E blijft, Els op de fiets.
De A ook, afzien, Antoinette.
De klinkende E en A van Erna - the One and Only - waarmee ik nog een keer naar koekstad Deventer spoor. Bij mooi weer, lekker snoepen, op het terras van 'Chez Antoinette'. Geen Leuvens Loburgje, maar een duivelse Duvel. Of twee, drie, vier, vijf, zes! Ik hoef toch niet te rijden, ha ha. Tequila sunrise ...