 |
| E-bike Ernie! |
In zomerse omstandigheden trekken wij naar het zuiden. Vlak voor Pasen, ruim een week voor het einde van april, en toch is daar het grote zomervakantiegevoel. Stralend blauwe hemel, wel 25 graden Celsius, broodjes in de koelbox, drukte op de snelweg. Gelukkig geen files. Slechts een afgevallen fiets zorgt voor enig oponthoud, zij het niet voor ons reisritme, wel voor andere achteropkomende 'prijs'winnaars.
Onze vriendjes in Geulle wachten ons op met een geurende kop Rombouts, die mij aan het vroegere Café Filtre herinnert. Wij gaan de gastvrije Limburgers twee nachtjes lastig vallen in hun zo fraai vernieuwde paleisje. Hun hoogbejaarde poes wordt voor even uit haar doen gebracht. Van haar huiskamertroon bekijkt zij ons knorrend met een PVV-blik. Gelukkig voor Juulke proberen de allochtonen uit Noord-Holland de degelijke e-bike van Marian even uit. Een geweldig gevoel, voor alle betrokkenen.
Zuid-Limburg doet mij - opnieuw - aan vervlogen tijden van meer dan een halve eeuw geleden herinneren. Als tienerjong met vader, moeder en twee broertjes in pa's antieke glimmend zwarte Vauxhall (UT-64-13) op onze eerste 'buitenlandse' reis naar Houthem bij Valkenburg, waar we in een kleine enkeldaks gezinstent op de camping neerstreken. Was dat niet de Eurocamping? O nee, die was in Valkenburg, bovenop de Cauberg, een latere bestemming. Regen, regen, regen, dus onze kinderhandjes áf van het kwetsbare tentlinnen. Niet dus. De handpalmpjes bleven niet onopgemerkt op het vochtige doek.
Op een lange reis door dorpen en dalen reden we in Sittard vlak langs Jan Notermans' kapperszaak. Mijn op het netvlies vastgeroeste sensatie. Niet dat ik langharig was (noch tuig), maar omdat befaamde Jantje een van de beste voetballers van Fortuna '54 uit Sittard was. De club van Egidius Joosten, met profclub Alkmaar uit datzelfde jaar een van de eerste betaalde voetbalverenigingen in ons land. Frans de Munck, Cor van der Hart, Bertus de Harder, het zouden later Franzose geldverdieners worden. Stond in de kaasstad niet ene Snabilie op doel? En bij landskampioen Rapid JC, ook uit Limburg, ene Noud van Melis, de topscorer, in de spits?
Wat een tripje naar het Geul- en Maasdal al niet oproept. Bij mij ...
Alvorens in Moorveld aan te komen, beantwoorden we het gedane verzoek van een goede kennis uit Heiloo.
"Op den Berg nummer 2, daar heb ik met veel plezier langere tijd gewoond", informeerde wereldreiziger Nico Mantel mij vooraf. "Dat is in Elsloo, op de grens met Geulle. Moet je even gaan kijken. Vlakbij is het Streekmuseum".
Zo opgedragen, zo gedaan. Erna wacht geduldig in onze geparkeerde auto als ik het hoekje Op den Berg omloop en de sigaretje rokende buren bevraag.
"Mantel? Van hiernaast, van nummer 2? Nico? Ja, we herinneren ons hem. Da's wel zo'n tien jaar geleden".
Ik kan het zachtzuidelijk dialect amper volgen. Zij willen schielijk hun hoekhuis uit 1620 binnengaan.
"Doe hem de groeten en zeg dat ons huis, op nummer 1, te koop staat. Voor als ie terug wil!".
"Van wie kan ik zeggen?".
Keer op keer hetzelfde antwoord op mijn herhaalde vraag, maar ik versta het echt niet.
"Van Le.. en Me....-.... sen. Van L-e-o-n en M-a-r-i-e-L-o-u-i-s-e V-a-a-s-s-e-n".
"Okee, ik zal het doen. Dag, Leon. Dag Marie-Louise".
Even later aankomst en ontvangst op bekend terrein. Moorveld. Na de Rombouts vormt een wandelingetje rond de Moorveldsberg, gevolgd door een overheerlijk diner, bereid door Maître Marian, de opmaat voor een goede vrijdagse etappe in Limburgs hoofdstad, de parel die op Goede Vrijdag 2011 onder een stralend zonnetje blinkend volloopt. Onze voorbereidende puike nachtrust in huize Meeks, in de nabijheid van de nog niet ondergedoken A2 en de brombruisende Airport Maastricht/Aachen, is gebaseerd op de vermakelijke Aboriginal film van een Nederlandse filmmaker, waarvan ik beider naam - die van film en die van maker - ben vergeten. Vermoedelijk door de glaasjes Tawny Port met overheerlijke oude kaas en vijgen met amandelen, een niet te versmaden combinatie van 'verrukkullluke lekkurnijen'. De sfeervolle film met grappig verhaal is onlangs door de KRO op televisie uitgezonden, hetgeen Marian en Theo als rasfilmliefhebbers met oog voor down under-adventures natuurlijk niet was ontgaan. Hulde, well done friends.
Goede Vrijdag, met uitgebreid voorpaasontbijt, met gekookt eitje, met kopje thee, met kopje Rombouts.
Waar parkeren wij straks de auto? Tja, hoe ver wil je van het Vrijthof staan, half uurtje lopen? De Vrijthof-parkeergarage is al vol. Kijk maar op dat bord: nog 1! Wij zullen ons niet zijn of we vinden een plek op niet al te grote afstand van het centrum met zijn exclusieve winkelstraatjes, veel gemoedelijker dan in onze nationale hoofdstad.
Eerst over De Markt slenteren, waar visventers uit het verre IJmuiden en verse Limburgse asperges uit de naaste omgeving om 's kopers beurs strijden. Kooplust? Honger, dorst, lekkere trek?
"Jullie moeten beslist een patatje van Reitz proeven. Daar staan ze van heinde en verre voor in de rij!".
Wij langs die rij naar binnen, niet voor een puntzak, maar voor een bord vol aan tafel. Originele patates frites met een app naar keuze. Zuur vlees (of zuurvlees) als bijlage trekt mij niet zo, al prijst Theo het nadrukkelijk aan. Dat hij het bij het rechte eind heeft, bevestigt Erna na een proefhapje. Ik werk twee kroketten naar binnen, buitenkansje, doe ik anders nooit. Daarna kost de berg Belgisch aandoende aardappelstaven mij de nodige moeite. Vanwege de hoeveelheid, want ze smaken voortreffelijk. Mijn bord komt toch leeg, net als dat van de andere drie smulpapen.
De buitengewone boekwinkel in de kerk, drie etages, met koffiehoek waar je aan het kruis kunt zitten, het Centre Céramique, het nog rustige Bassin, in aanleg en opzet een goed idee, nog nader uit te werken, de royaal lichtdoorlatende nieuwe Bibliotheek, vier etages, zeer ruim van opzet, met ruimte voor theater, en toch ook hier in een contemplatieve atmosfeer een professionele beveiliger waaks aan de counter.
Baie Goed heet de van nieuwigheid glimmende winkel - net geopend - in de Rechtstraat. Moderne kunst, wijn, muziek, boeken, sieraden, reizen, kortom alle geneugten des levens, baie goed gefocust op Zuid-Afrika.
Bij CoffeeLovers liefkozen we geurende koffie met een brownie op het terras. Daarna over het Vrijthof naar het Onze Lieve Vrouwe-plein. Massa's zomergasten, overvolle terrassen, sfeervol genieten. Waar is André Rieu? Leeft Willy Brokamp nog? Pilsje hier, wit wijntje daar. Wij doven de Lanteern, op zoek naar ongereserveerde gastvrijheid. Om bourgondisch te finishen bij La Bonne Femme, pal aan de Maas. Drie vispannetjes, een Australische zeebaars voor mij, opnieuw een - kennelijk verdwaalde - buitenkans. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Delicieus, delicieus, delicieus.
Einde dagkoers, finish Alfa Gold Race, etappe gewonnen. Met z'n vieren. Feestvieren, dat was het!
Paaszaterdag naar huis, naar bloemrijk Limmen, ook ondergestoven door zandverstuiving uit hogere sferen. Eerst nog spargels halen, wit goud dat in kraampjes langs Limburgs weggetjes wordt aangeboden. Voldoende tijd over om op het gemak Thorn aan te doen, het historisch witte dorpje dat de Oranje-familie op zaterdag 30 april, dus Koninginnedag 2011, gaat ontvangen. Ons bezoek een week eerder is voor ons het debuut, zeer de moeite waard. De langsrazende snelwandelaars kunnen onze ingetogen pret niet drukken. Tachtig kilometers moeten zij maar liefst, te voet, een voor een aan de Maaskeitjes geplakt. Wij slechts een dikke tweehonderd over glad asfalt, soms zes banen breed, per rijrichting wel te verstaan.
't Was drie dagen ertussenuit, heerlijk. Weer thuis is ook plezierig. Zeker als de zon ook aan onze kust straalt.
En in eigen tuin de blauwe regen bijna even weelderig als in het verre, warme zuiden naar beneden sijpelt.
 |
| Limburgse blauwe regen |
 |
| Limmense blauwe regen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten