Rotjeknor, een wereldstad?

Op donderdag 23 juni 2011 spoort NS mij naar de poort van Europa. Vanuit het zich vernieuwende Centraal Station - nieuw icoon van de Maasstad, opening eind 2012 - bewandel ik het stadshart van Rotterdam, ook wel 010, ook wel Rotjeknor genoemd, vooral door Mokummers. Ik ontdek onmiddellijk het echte multicultigevoel in de stad met liefst 130 nationaliteiten, met een Limmenaar erbij 131.

Het vrije woord

Beurspleinpassage

Na mijn wandeling door het centrum - (Korte) Hoogstraat, Lijnbaan, Coolsingel, Stationsplein - begeef ik mij naar de Boompjeskade, waar vlakbij het Maasgebouw het nostalgische passagiersschip 'Nehalennia' aanmeert voor een retourvaartocht naar Kinderdijk.

Varend over de Nieuwe Maas werp ik een blik op de Rotterdamse skyline, met onder meer 'Manhattan aan de Maas'. Ik zie bruggen de linker en rechter Maasoever met elkaar verbinden. De 'Zwaan' is een pronkstuk, de 'Kop van Zuid' nog verre van. Er is een begin, vind ik, maar het is nog een onsamenhangend gedoe. Net Feijenoord, of is het Feyenoord, of toch Fijenoord? 

Rotterdam is niet echt mijn stad, in de Kuip huist niet mijn club.
Werkendam lijkt mij evenmin een walhalla om te wonen. Een bevreemdend hoog flatgebouw torent aan het druk bevaren water boven alles en iedereen in het vlakke polderland uit. 

Als de Nieuwe Maas in de Lek is overgegaan, ga ik in Kinderdijk voor ruim een uur van boord. Kinderdijk is helemaal geen stad, het is een soort 'Maasse Schans', dus wél druk bevolkt. Je loopt hier naast de Nederlandse tegen op z'n minst vier andere nationaliteiten aan: Japanners, Chinezen, Amerikanen, Duitsers.
Wat wil je ook, met klompen, tulpen en vooral molens in beeld! 

De Verenigde Naties hebben namens Unesco de negentien molens ter plaatse tot cultureel wereld-erfgoed uitgeroepen. Nu lig ik daar niet wakker van, maar ik was er nog nooit geweest. Dus vandaar een keer. 
Nergens ter wereld staan zoveel molens bij elkaar. Poldermolens die met sluizen, gemalen, dijken en boezemwateren een ingenieus waterbeheersysteem vormen. Willem Alexander zal zijn vingers erbij aflikken. De molens getuigen van de typisch Hollandse strijd tegen het water. Al sinds de middeleeuwen maalt het systeem in Kinderdijk het overtollige water weg uit het vochtige veengebied van de Alblasserwaard. En vochtig is het, vooral ten gerieve van fuut en waterhoen.

(wordt vervolledigd)