RecordRonde op mijn RankeRijwiel

Op dinsdag 4 juli 2017, de dag dat ik mijn nieuwe MTB (niet) kan ophalen, vestigt PS een PR. Mijn persoonlijke record van fietsafstand op één dag bedraagt nu 153,5 kilometer. In 7,5 uur fietsen, dat wil dus zeggen twintig kilometer per uur gemiddeld. Na de 125 kilometer door het Franse land naar het Belgische Dinant sur Meuse een ruime verbetering. Of niet dan? Appels met peren?

Schellingwouderbrug, vorstelijk panorama

Zoek de A'dam Tower ... (iets boven 't midden)

Via Uitgeest en de Zaanstreek rijd ik met betrekkelijk weinig wind in de richting van 't Gooi. Bij Weesp, langs de Merwede - Amsterdam-Rijnkanaal - rinkelt m'n telefoon. Telepathie van een fietsvriendin. Ik blijf niet lang aan de lijn, zeg dat ik met ongeveer drie kwartier bij haar kan zijn. Dat was niet mijn primaire plan, maar een vooropgezette bestemming had ik eigenlijk ook niet.
"Nou, maak er maar gerust een uurtje van", zegt zij als kenner van de regio.
Ze blijkt gelijk te hebben, hoe hard ik ook trappel.
In Muiden gaat de brug voor mijn neus dicht (of open). Dat doet de brugwachter vast met opzet.

In Naarden en Bussum moet ik naarstig de weg zien te vinden, maar in een uurtje ben ik toch ter plaatse. Hoe onverwacht en hoe gezellig. Als enorme verrassing krijg ik een overheerlijke lunch voorgeschoteld: boterham met zalige gerookte zalm, als toetje een smakelijke schapenkaas, gelardeerd met rode bessen en scheutje balsamico. Wow, hoe lekker. Ik heb bijna tachtig kilometer op mijn teller staan. Voor de terugreis voel ik mij tot een zelfde krachtsinspanning meer dan gesterkt.

Eerst nog even voetbalvriend Hamatata in Hilversum goedendag zeggen. M'n fietsvriendin wijst me op haar eigen fiets begeleidend een landschappelijke route binnendoor. Helaas is de 'pensionado' aan zijn hazenslaapje bezig, zo ook zijn eega. Ik had al zo'n vermoeden. Na aanbellen opent hij de deur voor een korte babbel. Zijn jongste zoon is in de achtertuin. Mijn ouwe maat staat op het punt sportief vertier met een andere vriend te zoeken: fitness-4-2. Dat krijg je op je boterham als je zonder enig signaal vooraf langs gaat. Spijtig, maar that's life. Overigens, die ouwe makker blijkt een trouwe lezer van mijn blog. Ook het meest recente verhaaltje heeft hij gelezen, dat van vandaag.

Ik schat in dat ik nog ruim tijd over houd om tijdig op de fiets thuis te komen. In het achterhoofd de gedachte dat ik altijd nog m'n Koga in de trein kan kegelen. Mezelf erachteraan. Dat is in de maanden juli en augustus door fietsvriendelijke (?) Nederlandse Spoorwegen all day long every day toegestaan. Ongelooflijk, maar waar ...

Van Hilversum-Noord naar Hilversum-Zuid is op mijn snelle bike een flitsje van een cent. Dat ritje maak ik op mijn sloffen. Halte Vosmaerlaan, bij de familie H. langs, waarvan ik onlangs de jongste zoon, tevens mijn grote fan Freddie op de paardenbaan in Alkmaar heb ontmoet.

Het lijkt opnieuw telepathie. Als ik mijn handremmen dichtknijp, staat een mannelijke bewoner op het punt op zijn Gazelle te stappen. Jawel, het is Loet, de oude(re) bekende broer die ik na een halve eeuw minimaal meen te herkennen. Hij herkent mij totaal niet, maar dat vind ik niet zo vreemd. Pas als ik over het recente contact met zijn broer Fred begin, gaat het hem dagen.

"Nee, ik ben geen notaris geworden. Assistent-notaris, dat is maar goed ook. Een verdere carrière zou verkeerd hebben uitgepakt. Ben ik mee bezig geweest, maar heb ik op tijd gestaakt".

Ons relatief korte onderhoud kan - helaas - niet uitgebreid worden met een ontmoeting met zijn moeder, inmiddels op de heuglijke leeftijd van 84 jaar. In mijn herinnering ook fan van ons als jeugdige voetballertjes, maar nu even niet thuis, bij haar zus op bezoek.

"Jammer", zeg ik tegen Loet, "doe haar in ieder geval de hartelijke groeten".

Dat zal hij doen, waarna hij - net als ik - op de fiets stapt. Zelfde richting, minder snel, minder ver.

... kapitaal Capitool ...

Ik vervolg mijn huiswaartse koers over 's Graveland, Ankeveen, Weesp en Diemen langs een route die uiterst irritant op diverse plekken door een omleiding wordt omgeleid. Wallonische toestanden.  Langs het historische 020-stadion in de Meer, nu volop bebouwd met huizen, volg ik door hartje hoofdstad mijn bekende parcours naar Hempont en Zaanstreek.

... kunst aan het IJ ...

... nieuwbouw aan het IJ ...

Met uiterste krachtsinspanning kom ik thuis, de laatste kilometers zijn loodjes die mijn fietsvriendin mij via een phone-bericht toedichtte.

Van 's ochtends half negen tot 's avonds half acht onderweg: een record gevestigd!

En de molens? Die zijn voor mijn fietsvriendin, die de wieken lief heeft.